It's movie time: Swimming pool (2003)

                                     

Σκηνοθεσία: Francois Ozon

Είδος: Mystery/Crime/Thriller

Βαθμολογία Imdb: 6,7

Μικρή περίληψη: Μια Βρετανίδα συγγραφέας, ταξιδεύει απ' το βροχερό Λονδίνο στον ηλιόλοστο Γαλλικό νότο ώστε να βρει την έμπνευση για το καινούργιο της βιβλίο. Εκεί ωστόσο, η συνύπαρξη με την κόρη του εκδότη της, θα φέρει τα πράγματα στα όρια τους...

Γιατί να τη δεις: Γιατί σου αρέσουν τα θρλεράκια σε ύφος των ταινιών "Ρίπλεϋ". Ξέρεις για τι μιλάω. Για ευχάριστες ταινίες με ενδιαφέροντες χαρακτήρες που δημιουργούν ιντριγκαδόρικες καταστάσεις κάτω από τον καυτό ήλιο της όμορφης Μεσογείου και που στην πραγματικότητα είναι ρηχοί και απαίδευτοι αλλά στο τέλος τα καταφέρνουν καλά. Γιατί παρότι δεν είναι καμιά ταινιάρα, το Swimming Pool είναι ένα ήσυχο θρίλερ κι ότι πρέπει για να περάσεις καλά ένα βραδάκι καλοκαιριού σε θερινό cinema... Ο ρυθμός κυλάει απαλά, το περιβάλλον είναι όμορφο και το κορμί της Sagnier (που συνήθως κυκλοφορεί γυμνή και με τσόκαρα) υπέροχο. Επίσης: Στο background υπάρχει μια αίσθηση απειλής τόση ώστε να θες να δεις τι πρόκειται να συμβεί ενώ η ένταση μεγαλώνει. Η δομή του κειμένου είναι απλή και αφήνει χώρο στη φαντασία να οργιάζει ενώ το εύρημα της σύγκρουσης ανάμεσα στην ανέραστη Sarah Morton και την αυθάδικη πιτσιρίκα Julie είναι έξυπνο και ιδίως απ' τη στιγμή που δύο τόσο αντίθετες τύπισσες σε όλα πρέπει να συγκατοικήσουν έστω και για μικρό χρονικό διάστημα σ' ένα όμορφο σπίτι κάπου στο Γαλλικό νότο. Για να είμαι ειλικρινής πάντως, δεν είμαι σίγουρος ότι η ταινία έχει κάτι να πει σε βαθύτερο επίπεδο (ίσως την ύπαρξη πολλών αληθειών ταυτόγχρονα ή την έκφραση της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας ή τίποτα απ' όλ' αυτά και ο τύπος ήθελε να κάνει μια ταινία που κάποιος θα απολαύσει μέχρι την τελευταία στιγμή και νομίζω ποντάρω σ' αυτό). Αυτό φυσικά δε στερεί τίποτα απ' τους λόγους που προανέφερα ώστε να στηθείς στην οθόνη σου και να νιώσεις τη ντοπαμίνη να κυλάει στο αίμα σου. Γιατί μερικές ταινίες είναι καλές γι' αυτό που προσφέρουν και τίποτα περισσότερο.

Μειονεκτήματα: Η απειλητική ατμόσφαιρα που δημιουργείται απ' τη σχέση των δύο γυναικών, είναι μεν ρεαλιστική αλλά δε φτάνει ποτέ τα πράγματα σε ακραία αντιπαράθεση που θα προσέδιδε στην ταινία μεγαλύτερο suspense. Το σενάριο θυμίζει Patricia Highsmith (Ο ταλαντούχος κύριος Ripley) αλλά χωρίς ποτέ το μεγάλο δίλημμα ή την τεράστια απειλή που θα έφτανε την ένταση στα κόκκινα. Τού λείπει ένα κλικ πολυπλοκότητας για να έκανε τα πράγματα λίγο περισσότερο ενδιαφέρντα and that's it.