It's movie time (20): Leon: The Professional (1994)

Σκηνοθεσία: Luc Besson

Είδος: Crime/Drama

Βαθμολογία Imdb: 8,5

Μικρή περίληψη: Όταν δολοφονείται η οικογένεια του, ένα δωδεκάχρονο κορίτσι αναζητά καταφύγιο στο διαμέρισμα ενός επαγγελματία εκτελεστή.

Γιατί να τη δεις: Γιατί πίστεψε με, είναι ελάχιστες οι ταινίες κι οι σκηνοθέτες σ' αυτό τον κόσμο που καταφέρνουν να σε χώσουν τόσο βαθιά στην ατμόσφαιρα τους απ' τα πρώτα δευτερόλεπτα. Το έκανε ο Coppola στο Dracula, το έκανε ο Kubrick στο Full Metal Jacket και το 'κανε κι ο Bresson στο Leon. Δίχως φιοριτούρες και χαζοσάλτσες, το Leon σε βυθίζει μαεστρικά απ' την αρχή και με τον ίδιο σχεδόν ρυθμό συνεχίζει μέχρι το τέλος: όχι περιττές σκηνές, όχι βαρετές σκηνές, όχι ανουσιότητες, όχι πλάνα για να μας δείξει ο σκηνοθέτης πόσο ταλαντούχος είναι. Αντίθετα, κάθε σκηνή είναι γεμάτη συναισθηματική ένταση κι εξυπνάδα και τα πρώτα σαράντα λεπτά, πιθανότατα είναι τα καλύτερα πρώτα σαράντα λεπτά που έχεις δει ποτέ σου σε ταινία. Κάθε σκηνή μοιάζει με κομψοτέχνημα: απ' τον τρόπο που παρουσιάζεται η εισβολή στο διαμέρισμα του dealer, μέχρι τις αντιδράσεις της πιτσιρίκας Natalie Portman έξω απ' την πόρτα του ανθρώπου που στο πρόσωπο του αναζητά μια καινούργια οικογένεια. Τα πάντα φωνάζουν καλό κινηματογράφο. Οι σκηνές δράσεις είναι εξαιρετικές ενώ χωρίς να μας πρήξει με βαρετούς διαλόγους, ο Besson καταφέρνει να μας δείξει το σακατεμένο ψυχικό κόσμο των ηρώων με χειρουργικές σκηνές to the point ή μ' ατακάρες του τύπου "θέλω αγάπη ή θάνατο". Για το τέλος, αξίζει ν' αναφερθεί πως το Leon, έχει τον κακό που θα έπρεπε να έχουν όλες οι αντίστοιχες του είδους: συναισθηματικό σκουπίδι, έξυπνο, είρωνα, επιβλητικό, κυνικό και αρκετά ψυχοπαθή ώστε να παρακαλάς να σκοτωθεί απ' το πρώτο λεπτό. Αν όχι το καλύτερο, ένα απ' τα καλύτερα crime dramas στην ιστορία του κινηματογράφου.

Μειονεκτήματα: 120 λεπτά ταινίας και οκ, υπάρχουν κανά δυο σκηνές που δεν πατάνε καλά. Μια απ' αυτές όταν η Mathilda μπαίνει στο διαμέρισμα του εγκλήματος μπροστά στη μούρη των αστυνομικών. Ασήμαντο.

It's movie time (19): Quo Vado (2016)

Σκηνοθεσία: Gennaro Nunziante

Είδος: Comedy

Βαθμολογία Imdb: 6,6

Μικρή περίληψη: Όταν η Ιταλική κυβέρνηση αποφασίζει να προχωρήσει σε απολύσεις, ένας τεμπέλης δημόσιος υπάλληλος που αρνείται να παραιτηθεί, βρίσκεται αντιμέτωπος με τις χειρότερες συνθήκες εργασίας.

Γιατί να τη δεις: Λοιπόν, θα μπορούσαμε να προτείνουμε την καλύτερη κωμωδία της ιστορίας (The Dictator) αλλά δε θα είχε αξία γιατί την ξέρετε όλοι. Για σήμερα λοιπόν, η πρόταση μας είναι το Quo Vado και θα είμαι ειλικρινής: στα πρώτα λεπτά της ταινίας, σκέφτηκα πως θα δω μια παρωχημένη κωμωδία μικροαστικής κριτικής για το κακό δημόσιο του τύπου "Τα θέλει ο Κωλοτράβας μας" αλλά -ευτυχώς- δεν είναι καθόλου έτσι. Πιο συγκεκριμένα, η ταινία του Nunziante έχει ένα βασικό προσόν: Είναι ΚΑΝΟΝΙΚΗ κωμωδία! Αυτό, σημαίνει ότι αποφεύγει το προσεκτικό χιούμορ, φλερτάρει με πολιτικά μη ορθές ατάκες, σατιρίζει τους πάντες -γιατί όλοι έχουν δικαίωμα στο σαρκασμό και δεν υπάρχει τίποτα το τόσο ιερό ώστε να μη μπορούμε να το κοροϊδέψουμε καλοπροαίρετα- και μας δίνει μια ανάλαφρη ταινία 86 λεπτών (αυτό κι αν είναι προσόν) που μας κάνει εντέλει ν' αναρωτόμαστε για το πόσο μοιάζουμε οι Έλληνες με τους Ιταλούς. Και κυρίως τους νότιους γιατί οι άλλοι είναι σοβαροί.

Μειονεκτήματα: Υπάρχουν μερικά παρωχημένα αστειάκια -κάτι που μεγάλωσε το εύρος του κοινού που θα παρακολουθούσαν την ταινία- και μέχρι εκεί.

It's movie time (18): Shallow Grave (1994)

-Να σου κάνω μια ερώτηση; Έχεις σκοτώσει ποτέ άνθρωπο;

Σκηνοθεσία: Danny Boyle

Είδος: Crime/Thriller

Βαθμολογία Imdb: 7,3

Μικρή περίληψη: Τρία κωλοπαιδάκια της Σκωτίας, από εκείνα που έβαζαν στο walkman το Underwater Love των Smoke City, ψάχνουν συγκάτοικο για να μοιραστούν τα έξοδα ενός ευρύχωρου διαμερίσματος στο πανέμορφο Εδιμβούργο. Αργότερα, όταν τον αντικρύζουν νεκρό στο δωμάτιο, τα πράγματα στις ζωές τους αλλάζουν ραγδαία...

Γιατί να τη δεις: Γιατί δεν υπάρχουν πολλές ταινίες εκεί έξω που μ' ένα τόσο μικρό budget καταφέρνουν να σε βάλουν τόσο πολύ στην ατμόσφαιρα τους. Το Shallow Grave είναι μια νεανική ταινία crime, με ψήγματα χιούμορ και δόσεις ψυχολογικού τρόμου. Εκείνος, προέρχεται απ' τον τρόπο που σκηνοθετείται η βία, κάτι που μόνο ένας Βρετανός σκηνοθέτης και στην προκειμένη περίπτωση ο Danny Boyle (Trainspotting), θα μπορούσε ν' απεικονίσει τόσο καλά και προσέξτε: δε μιλάμε για σκηνές splatter όπως σ΄ αηδίες τύπου Martyrs. Η βία στο Shallow Grave δεν έχει να κάνει με την ποσότητα του αίματος που χύνεται, ούτε μ΄ επιτηδευμένες σφαγές, ούτε με την πληθώρα σκηνών στις οποίες κόβονται κεφάλια και χέρια. Η βία στο Shallow Grave, έχει να κάνει με την ωμότητα. Τις λίγες φορές που συμβαίνει, είναι απροκάλυπτη, ακραία και έχει αιτία. Σε δεύτερη φάση, οι χαρακτήρες της ταινίας παρ' ότι αμφιλεγόμενοι, καταφέρνουν να έχουν υπόσταση. Το τέλος της αθωότητας τους αντικατοπτρίζεται στο βλέμμα μαεστρικά ενώ για το τέλος, δε λείπει το χιούμορ κι η καλή επιλογή της μουσικής.

Μειονεκτήματα: Βλέποντας ξανά την ταινία, έχω την αίσθηση πως κορυφώνει απότομα πάνω στην ώρα, ύστερα κάνει μια μικρή κοιλιά και σύντομα, το Shallow Grave ξαναβρίσκει τα πατήματα του για τις τελευταίες σκηνές.