Επαναστάτες ΧΩΡΙΣ αιτία και το ένοχο μυστικό τους

                      

Τι κάνουν

Σε κουράζουν με τη γκρίνια τους, σε ζαλίζουν με το στυλ τους, σ' ενοχλούν. Ας τους τσεκάρουμε.

O επαναστάτης vegan

Ποιος είναι: Ναρκισσιστής τριαντάχρονος τύπος που αφού έχει ξεκληρίσει 47 λεγεώνες αρνιών κι έχει μπουκώσει 42.000 στρέμματα από βοοειδή της Κάτω Σαξονίας, αποφασίζει ξαφνικά στα 30, πως να σκοτώνεις κάτι ζωντανό είναι ανήθικο και κακό και το γυρίζει στα φυτά και στα ψάρια (που είναι επίσης ζωντανοί οργανισμοί). Το πρόβλημα με τον επαναστάτη vegan δεν είναι φυσικά πως δεν τρώει κρέας, αλλά η αίσθηση ανωτερότητας που τον διαπνέει στις παρέες (κοιτάξτε πόσο υπέροχος άνθρωπος είμαι), τα άστοχα επιχειρήματα και η ανάγκη να πρήζει τα ούμπαλα σ' εσένα που τολμάς να κατεβάσεις μία μπουκιά χοιρινού με ατάκες του τύπου "πως το τρως αυτό;" ή "το ξέρεις ότι αυτό κάποτε (και σε αντίθεση με τον εγκέφαλο του) αποτελούσε έναν ζωντανό οργανισμό;". 

Ένοχο μυστικό: τα βράδια, αφού είναι βέβαιος πως κοιμήθηκαν όλοι, σηκώνεται απ' το κρεβάτι, παίρνει το κινητό, ανάβει το φακό και νυχοπατώντας στο διάδρομο, εισβάλλει στην κουζίνα αθόρυβα, ανοίγει το ψυγείο κι αφού βάλει πρώτα λιπαντικό στο χέρι, κλείνει το φακό και τον παίζει επάνω από μια πιατέλα με πανσέτα χοιρινού.

Ο αισθαντικός επαναστάτης του Facebook

Ποιος είναι: Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς επαναστάτες χωρίς αιτία. Είναι σαραντάρης μουσάτος τρέντουλας που διψώντας για likes περισσότερο κι από εικοσάχρονη influencer, γράφει το επαναστατικό του post στο Facebook, αφού έχει αναφέρει πρώτα ένα προσωπικό του πρόβλημα υγείας, ένα τραυματικό περιστατικό μ' επιδειξία στα παιδικά του χρόνια, ένα τρακάρισμα έξω απ' το Κιάτο που χτύπησε τον αυχένα του κι ένα απόγευμα στο σχολείο που έπαθε διάρροια από χαλασμένη σοκοφρέτα. Στο τέλος, για να είναι σίγουρος ότι η επίκληση στο συναίσθημα θα πιάσει και θα πάρει την πολυπόθητη επιβεβαίωση, προσθέτει και τη φάτσα ενός θλιμμένου κοάλα και εύχεται σε όλους αγάπη και καλό Σαββατοκύριακο.

Ένοχο μυστικό: εκτός από την πείνα στην Αφρική και την τρύπα του όζοντος, περισσότερο τον θλίβει ο χαμηλός αριθμός των likes κάτω απ' τα posts του...

O επαναστάτης του spray

Ποιος είναι: Εικοσάχρονος γόνος βορείων προαστίων που ζώντας σ' ένα σπίτι μ' όλες του τις ανέσεις, τ' απογεύματα επαναστατεί στον κακό καπιταλιστή πατέρα του (αφού πρώτα ρίξει βουτιά στη θερμαινόμενη πισίνα του), τριγυρνώντας στους δρόμους του κέντρου μ' ένα μοδάτο hoodie και γράφοντας σε δημόσια κτίρια (γιατί είναι δικαίωμα του ψηλέ μου) τσιτάτα του τύπου "Έξω το Νατο", "Λευτεριά στο Χρήστο Μπαλωμένο", "Τα σχολειά είναι κελλιά", και "Η φωτιά δε μας καίει, η φωτιά καίει μέσα μας".

Ένοχο μυστικό: Ο χαλασμένος Mac υπολογιστής του αξίας 7.500 ευρώ είναι κι ο βασικότερος λόγος του απύθμενου θυμού του.

Ο επαναστάτης του κώλου

Ποιος είναι: Κλασσικός τυπάρας, πλέον μεσήλικας και μάλλον φαλακρός. Ολόκληρη η ζωή του επαναστάτη του κώλου, υπήρξε μια αντίδραση στο σύγχρονο πολιτισμό, στα ακριβά υφάσματα που διαφθείρουν, στα καλά αυτοκίνητα (που διαφθείρουν), στις όμορφες γυναίκες (που διαφθείρουν) και στις υλικές ανέσεις που μαλθακώνουν τον άνθρωπο και τον κάνουν εξαρτημένο και πιόνι. Όλα αυτά φυσικά μέχρι και τη στιγμή που έπιασε λεφτά σφουγγίζοντας κώλους και σήμερα, στα εξήντα του χρόνια, μπορεί ν' απολαμβάνει με λαχτάρα αυτά τα οποία λάτρευε να μισεί τα προηγούμενα χρόνια της ρηχής του ζωής. Το μισητό στην υπόθεση του επαναστάτη του κώλου βεβαίως, δεν είναι η μεταστροφή στα υλικά αγαθά αλλά η επιμονή στις ίδιες ανούσιες θεωρίες ακόμα κι όταν ο ίδιος αποτελεί εκπρόσωπο του συστήματος που κράζει, δείγμα ψυχικού διχασμού και έλλειψης τσίπας.

Ένοχο μυστικό: λατρεύει τον καπιταλισμό περισσότερο από το Jeff Bezos, τον Bill Gates και το Γιάνγκο Δράκο μαζί.

Όταν η καλοπέραση στράβωσε...

    Εφτά φορές όπου τα πράγματα πήραν τη λάθος στροφή

    Κακές ιδέες που έγιναν μόδα και φορές όπου η καλοπέραση στράβωσε. Γιατί ότι αλλάζει δεν είναι πάντοτε για καλό.

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 1

Τι υπήρχε πριν: Μια ήσυχη και λατρεμένη καφετέρια. Ένας τόπος ξεκούρασης και ηρεμίας για αργόσχολους και καλλιεργημένους ανθρώπους. Μπορούσες ν' ακούσεις τη φωνή του άλλου και ο άλλος τη δική σου. 

What happened then: Ένας μουσάτος τρικάγκουρας ξεκίνησε τη βάρδια αποφασίζοντας να βάλει μπιτάκια στο τέρμα (επιπλέον πήγε πέντε... και το λέει και το καταστατικό του σκατομάγαζου).

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 2

Τι υπήρχε πριν: Ένα λαχταριστό και μαλακό τριθέσιο καναπεδάκι, ότι πρέπει για εκείνες τις ημέρες που ήθελες να κουβεντιάσεις με άνεση και χρόνο.

What happened then: Ένας μακρόστενος ξύλινος πάγκος, ειδικά σχεδιασμένος για πρόβατα με αγάπη! Πιθανότατα, κάποιος ξεκίνησε αυτή τη μόδα για εξοικονόμηση χώρου και όλοι το θεώρησαν social friendly και trendy. Μάλιστα.

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 3

Τι υπήρχε πριν: Ένα παραδοσιακό Club-Sandwich με μπέικον και πατάτες προτηγανισμένες απ΄ την εποχή της Οκτωβριανής επανάστασης. ΥΠΕΡΟΧΟ. 

What happened then: Ένα γκουρμεδιάρικο Club-Sandwich με κοτόπουλο αντί για μπέικον και σαλάτα αντί για πατάτες. Αν ήθελα κάτι υγιεινό ηλίθιοι θα προτιμούσα ένα φιλέτο κοτόπουλο με ρύζι και σαλάτα μαρούλι, το Club Sandwich το τρως για νοστιμιά.

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 4

Τι υπήρχε πριν: Υπέροχα νεοκλασσικά κτίρια φτιαγμένα από αιθέρα και σχεδιασμένα απ' τα χεράκια του Κλεάνθη, του Schaubert και του Τσίλερ. Οι Αθηναίοι ένιωθαν υπερήφανοι για την όμορφη πόλη τους κι η Μπέλου τραγουδούσε το "Λόντρα, Παρίσι, Νιου Γιορκ, Βουδαπέστη και Βιέννη, μπροστά στην Αθήνα καμιά σας δε βγαίνει".

What happened then: Αντιπαροχή happened.

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 5

Τι υπήρχε πριν: το απαλό αεράκι, το απέραντο γαλάζιο και το brazilian μαγιό της κυρα-Τόνιας που έπαιρνες μάτι στα δεξιά. 

What happened then: Οι απόγονοι του Ιάσωνα Σέκερη και το μισό τους διαμέρισμα, εγκαταστάθηκαν δίπλα σου και σε απόσταση αναπνοής. 

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 6

Τι υπήρχε πριν: Ένα λειτουργικό σύστημα που δούλευε περίφημα. Απλό και ΠΡΑΚΤΙΚΟ.

What happened then: μια πολύπλοκη και δυσκίνητη αηδία που προσπάθησε να μοιάσει στο Android και έφερνε κατάρες στην άκρη των χειλιών σου. Microsoft Windows 8.

Περίπτωση καλοπέρασης που στράβωσε νούμερο 7

Τι υπήρχε πριν: ένα αγαπημένο στέκι-καφέ που έπαιζε μουσική τύπου Radiohead, Muse, Coldplay, Moby, Massive Attack, REM, Placebo, Stereophonics και Fatboy Slim.

What happened then: η γαμημένη RnB.

Tα στάδια διασκέδασης στη ζωή ενός άντρα

     Το ξέρω. Εσύ δεν είσαι έτσι, εσύ δεν πρόκειται να γίνεις σαν όλους τους άλλους, εσύ είσαι διαφορετικός. Μπορεί να έχεις δίκιο, μπορεί και όχι. Για καλό και για κακό ωστόσο, θυμήσου τα στάδια διασκέδασης στη ζωή ενός άντρα...

Ηλικία: 1-6

Που διασκεδάζει: στο playroom.

Με ποιους: με τους γονείς.

Τι πίνει: γάλα.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Πιπίλα.

Ηλικία: 6-11

Που διασκεδάζει: σ' εμπορικά καταστήματα στο κέντρο του προαστίου.

Με ποιους: με τη μαμά και τη θεία του.

Τι πίνει: σοκολατούχο γάλα.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Παιδικό αυτοκινητάκι.

Ηλικία: 11-14

Που διασκεδάζει: στο σπίτι του κολλητού του βραδάκι Παρασκευής.

Με ποιους: μ' έναν συμμαθητή απ' το σχολείο κι άλλον έναν απ΄ το Φροντιστήριο Αγγλικών.

Τι πίνει: Coca ή Pepsi.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Play Station.

Ηλικία: 14-18

Που διασκεδάζει: σε ανοιχτά γήπεδα μπάσκετ τις καθημερινές και σε γήπεδα ποδοσφαίρου 5x5.

Με ποιους: με αντίστοιχους ηλικιακά συναθλητές. 

Τι πίνει: άφθονο νερό απ' τη βρύση και ισοτονικά ποτά.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Μπάλα.

Ηλικία: 18-28

Που διασκεδάζει: σε κλαμπάκια το βράδυ του Σαββάτου.

Με ποιους: με κάτι αξύριστους ξαναμμένους τύπους απ' τη σχολή.

Τι πίνει: βότκα ή ρούμι ή μπύρα.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Κώλος.

Ηλικία: 28-35

Που διασκεδάζει: σε ευρύχωρες προαστιακές καφετέριες απόγευμα Σαββάτου.

Με ποιους: με το έτερον ήμισυ, ένα φιλικό ζευγάρι και μια τύπισσα που για κάποιο λόγο είναι πάντα μόνη της.

Τι πίνει: σοκολάτα βιενουά ή ζεστό καφέ ή sangria.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Συζήτηση για ταξίδια.

Ηλικία: 35-43

Που διασκεδάζει: σε θεατρικές παραστάσεις, σ' εκθέσεις φωτογραφίας και σε ανέμπνευστες αηδίες μοντέρνας τέχνης την Πέμπτη το βράδυ μετά τη δουλειά.

Με ποιους: με την κοπέλα/γυναίκα του.

Τι πίνει: τσιγάρα.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Φαγητό.

Ηλικία: 43-54

Που διασκεδάζει: στο σπίτι της πεθεράς του Κυριακή μεσημέρι για φαγητό.  

Με ποιους: με 5 καταθλιπτικούς συγγενείς πρώτου βαθμού.

Τι πίνει: γαλλικό καφέ που συνοδεύει με κέικ σοκολάτα και τσουρέκι.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Αυνανισμός.

Ηλικία: 54-65

Που διασκεδάζει: στο καφενείο Δευτέρα πρωί καθώς και σε πρακτορεία τυχερών παιχνιδιών.

Με ποιους: με τύπους με κίτρινα δάχτυλα που βρίσκονται ήδη εκεί.

Τι πίνει: whiskey.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Τζόγος.

Ηλικία: 65-74

Που διασκεδάζει: στο εξοχικό του στην Κινέττα που αγόρασε με της οικονομίες μιας ολόκληρης ζωής.

Με ποιους: με τη γριά του και κάποιες φορές με την ανάμνηση της.

Τι πίνει: σκέτο ελληνικό.

Σκοτεινό αντικείμενο πόθου: Κηπουρική.

Ο Σοπενάουερ κι η μουσική

     

  

 

    Μα ποια σχέση μπορεί να έχει ο φιλόσοφος Σοπενάουερ με την μουσική; Κι όμως αυτές ακριβώς τις φαινομενικά ανύπαρκτες σχέσεις επιχειρούν να αποκαλύψουν η φιλοσοφία της αισθητικής και η ιστορία της τέχνης…Σε πολλούς από εμάς η σοπεναουερική φιλοσοφία έγινε γνωστή μέσα από το έργο του πολυδιαβασμένου Γιάλομ «Η θεραπεία του Σοπενάουερ». 

    Ας γνωρίσουμε όμως λίγο την εποχή του, μια εποχή που χαρακτηρίζεται από μια στροφή από το φως στο σκοτάδι, από την ημέρα στη νύχτα, από τη λογική στο συναίσθημα. Πρόκειται για τη μετάβαση από τον Διαφωτισμό στον Ρομαντισμό. Για τους Ρομαντικούς σε ένα «ωραίο» έργο ο καλλιτέχνης αποτυπώνει τα συναισθήματα του με ειλικρίνεια. Ο ρεαλισμός δίνει τη θέση του στο συναίσθημα. Σε αυτό το Ρομαντικό «αισθητικό σύμπαν», η μουσική κατέχει μια ιδιαίτερη θέση. Ωστόσο, η μουσική αισθητική των τελευταίων δεκαετιών του 19ου αιώνα διαμορφώνεται κυρίως στη βάση του πυρήνα της φιλοσοφίας του Arthur Schopenhauer, αν και ο ίδιος είχε ελλιπείς μουσικές γνώσεις. Για εκείνον η ουσία του κόσμου και των πραγμάτων είναι η Θέληση, η οποία είναι η δύναμη που κινεί τα πάντα. Η Θέληση είναι αιώνια, τυφλή, χωρίς κατεύθυνση. Αν και επιβάλλεται στο ασύνειδο και λειτουργεί ανεξάρτητα από τον φαινομενικό κόσμο, μόνο μέσα σε αυτόν αποκτά κατεύθυνση και μετουσιώνεται στο συνειδητό στις διάφορες επιθυμίες, τις οποίες η ίδια η Θέληση μας κινητοποιεί να ικανοποιήσουμε. Η Θέληση παίρνει τη θέση της Λογικής. Έτσι, η ζωή του ανθρώπου βιώνεται ως ένας φαύλος κύκλος, όπου η ικανοποίηση μιας ανάγκης συνεπάγεται την γέννηση της επόμενης. Μόνο ο θάνατος δίνει αξία στις επιθυμίες. Εκεί βρίσκεται και ο πυρήνας της απαισιοδοξίας της σοπεναουερικής θεώρησης. Η ζωή είναι μάταιη και γεμάτη δυστυχίες και βάσανα. Η ασίγαστη Θέληση δεν μπορεί να ικανοποιηθεί και καθώς ο χρόνος διαστέλλεται, το μόνο που έρχεται είναι η εξασθένηση της σύνδεσης των επιθυμιών μας με τη Θέληση και η απορρέουσα από αυτήν ανία των τελευταίων χρόνων της ζωής μας. Η μόνη ελπίδα φυγής σύμφωνα με τον Schopenhauer είναι η απάρνηση του εγωισμού μέσα από τις βουδιστικές πρακτικές και ο ασκητισμός. Πέρα από αυτά όμως, μερικές φορές και η τέχνη μπορεί να είναι μέσο παρηγοριάς, αφού για κάποιο μεταβατικό χρονικό διάστημα, έστω μικρό, το άτομο ξεχνά τα βάσανα και τις επιθυμίες του και συμφιλιώνεται με την ίδια τη Θέληση. Στη θεωρία αυτή μπορεί να αποδοθεί η άνοδος της οργανικής μουσικής μέσω των έργων των μεγάλων Αυστριακών συνθετών. Η σοπεναουερική θεωρία μπορεί να ερμηνεύσει την συγκλονιστική επίδραση τόσο της συμφωνικής μουσικής όσο και της μουσικής δωματίου αλλά και την ιδιότητα της μουσικής να συνδυάζεται με λέξεις εκφράζοντας το συναίσθημα σε όλη την έντασή του και δημιουργώντας νέα μουσικά είδη. Η μουσική διεγείρει την Θέληση προκειμένου να απελευθερώσει από τον ατομικό της χαρακτήρα. Σπέρματα των θεωριών του Schopenhauer εντοπίζονται στα έργα του Βάγκνερ και στη φιλοσοφία του Νίτσε, που υπήρξε μαθητής του.

    Ο Schopenhauer τοποθέτησε τη μουσική στο κέντρο της θεώρησής του, και την αντιμετώπισε ως την ανώτερη τέχνη. Έτσι, η «απαισιοδοξία» του απασχόλησε κορυφαίους Γερμανούς συνθέτες καθ΄ όλη τη διάρκεια του 19ου αιώνα, έργα των οποίων σίγουρα έχουν φτάσει και στο δικό μας αυτί το 2020…

Roberta Bruce

Μικρά αθώα ψέμματα, που και πότε τα λες

  Μικρά αθώα ψέμματα: ο συντομότερος τρόπος για τόνωση του "εγώ" σου ή μήπως για μία μελλοντική κι αναπόφευκτη διαπόμπευση;

Ψέμμα 1: "Έχουμε εξοχικό στην Ακράτα".

Που το λες: στη γκόμενα που θέλεις να ρίξεις, σα μια υπόσχεση μελλοντικής πλουσιοπάροχης ζωής.

Πότε το λες: στο δεύτερο ραντεβού.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 10 στις 10 και μέχρι να φτάσετε στη Ακράτα για τις διακοπές του Πάσχα.

Ψέμμα 2: "Μου έκαναν αύξηση στη δουλειά".

Που το λες: σε φίλους που θέλεις να πικάρεις και να τους δείξεις πως είσαι καλύτερος.

Πότε το λες: μετά την απειλή απόλυσης από το διευθυντή παραγωγής.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 8 στους 10 θα σε πιστέψουν. 10 στους 10 θα σε μισήσουν.

Ψέμμα 3: "Ψάχνω να φύγω στο εξωτερικό".

Που το λες: σε άτομα που σ' έχουν πληγώσει με την αδιαφορία τους. 

Πότε το λες:  με την πρώτη ευκαιρία επικοινωνίας ενώ έχει περάσει ένα τρίμηνο από την τελευταία φορά...

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 7 στους 10 αλλά δεν "κόπτεται" κανένας ιδιαίτερα.

Ψέμμα 4: "Πήδηξα την Κωνσταντίνα".

Που το λες: σε φίλους που θέλεις να πικάρεις και να τους δείξεις πως είσαι καλύτερος.

Πότε το λες: μετά από χυλόπιτα. Από την Κωνσταντίνα.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 5 στους 10 γιατί δεν έχεις τις απαραίτητες λεπτομέρειες.




Ψέμμα 5: "Δε μπορώ ρε φίλε, έχω κανονίσει με τα παιδιά απ' τη σχολή"...

Που το λες: στο μόνο φίλο που σου απέμεινε και σ' έχει χεσμένο.

Πότε το λες: όταν σου προτείνει συνάντηση μετά από οκτώ ολόκληρους μήνες! Βέβαια, παρά τη φαινομενική σου πυγμή, το σκοτεινό δωμάτιο γνωρίζει τα πάντα...

Πιθανότητες να σε πιστέψει: 4 στις 10 και μόνο αν είσαι πειστικός.

Ψέμμα 6: "Η κοπέλα μου είναι χορεύτρια στη Σουηδία".

Που το λες: σε γνωστούς σου που δεν θέλεις να ξέρουν...
Πότε το λες: στην πρώτη σας συνάντηση μετά το στρατό.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 3 στους 10 γιατί ξέχασες το glitter στην παλάμη.

Ψέμμα 7: "Να 'σαι καλά αλλά δεν κρατάμε καθόλου λεφτά".

Που το λες: Σε κάποιον που ζητιανεύει χρήματα πάνω απ' το τραπέζι σου.

Πότε το λες: Τη στιγμή που έχεις ρουφήξει μια γουλιά απ' την παγωμένη μπύρα σου.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: στην καλύτερη 2 στους 10. Το τραπέζι με τις έντεκα σαλάτες, τα τριαντατέσσερα ορεκτικά και τις εικοσιδύο μπύρες, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνείας...

Ψέμμα 8: "'Εχω δει το φάντασμα μικρού κοριτσιού".

Που το λες: σε Χριστουγεννιάτικο τραπέζι.

Πότε το λες: τη στιγμή του γαλλικού καφέ.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 1 στους 10 εκτός κι αν απουσιάζει η εφτάχρονη ξαδερφούλα σου...

Ψέμμα 9: "Ω ρε διάολε, ξέχασα το πορτοφόλι".
Που το λες: στην παρέα σου για να σου πληρώσει το μερίδιο στην ταβέρνα.
Πότε το λες: λίγο αφότου έρθει ο λογαριασμός.

Πιθανότητες να σε πιστέψουν: 0 στους 10 γιατί το ίδιο επιχείρησες και πριν από τρεις εβδομάδες.

Φανατικός κόμματος ή αλλιώς...

Κομματόσκυλο. Κι αυτά που περιγράφονται παρακάτω, είναι αυτά που κάνεις και μας τα πρήζεις.

1.Υιοθετείς ΟΛΟ το σετ μιας ιδεολογίας επειδή αρχικά συμφωνείς σε κάτι μεμονωμένο 

Σου αρέσει μια ιδέα που προσομοιάζει με κάτι "αριστερό" ή "δεξιό"; Σου φαίνεται δίκαιη ή λογική; Ε τότε, σαν ηλίθιος που είσαι πάρε μαζί σου κι όλο το σετάκι των ιδεών και προσπάθησε να προσαρμόσεις τις σκέψεις σου πάνω σε αυτή την αρχική συμφωνία. Και εξαιτίας της πίστης σου σ΄ αυτή την αρχική ιδέα, προσπάθησε ν' ακολουθήσεις πιστά (σαν ηλίθιος που είσαι) και όλες τις υπόλοιπες αηδίες που είπε π.χ κάποτε ένας τύπος στη Γερμανία με το όνομα Μαρξ. Και παρ΄ότι στην πραγματικότητα δε συμφωνείς με όλα, χαρακτήρισε τον εαυτό σου αριστερό ή δεξιό και κλείσε τ' αυτιά σου σε οτιδήποτε λογικό ακούς και δε συνάδει με την πολιτική σου ταυτότητα. Γίνε φανατικός οπαδός για να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. Και φυσικά, βάλε και στο αντίστοιχο κουτάκι τον οποιοδήποτε συμφωνεί με κάτι μεμονωμένο αριστερής ή δεξιάς πολιτικής σκέψης αποκαλώντας τον κωλοφασίστα ή κουμμούνι και ανάλογα με αυτό που θα πει και θα σε τσιγκλίσει. Ηλίθιε.

2.Δεν είσαι πραγματιστής αλλά συναισθηματικά ανάπηρος 

Δε σ' ενδιαφέρει η αξία μιας ιδέας σε σχέση με την πραγματικότητα αλλά σε σχέση με το συναισθηματικό σου υπόβαθρο. Αδυνατείς ν' ακούσεις αυτό που συμβαίνει στ' αλήθεια γιατί δε σε ενδιαφέρει η λογική. Δεν αποφασίζεις με βάση αυτή. Αποφασίζεις συναισθηματικά, κάτι που σε κάνει και εύκολα χειραγωγήσιμο. Όταν για παράδειγμα πλήρωνες την ΕΡΤ με τη ΔΕΗ, γκρίνιαζες για τα κρατικοδιαίατα βύσματα που σου έπαιρναν τα χρήματα για να κάνουν προπαγάνδα, όταν η ΕΡΤ έκλεισε και παρ΄ότι δεν έβλεπες ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ ΕΡΤ, εσύ ο ίδιος διαμαρτυρόσουν για τις ψυχούλες που θα έμεναν άνεργες και γιατί θα έχανες το δικαίωμα στην ανεξάρτητη ενημέρωση. Γιατί κάποιοι σε έψησαν για το πόσο απάνθρωπο θα ήταν κάτι τέτοιο. Για τα κομματικά τους συμφέροντα φυσικά. Σού πέταξαν το τυράκι της φτώχειας και της αδικίας κι εσύ, σα λάτρης του λαϊκισμού το τσίμπησες!

3.Κρίνεις την πράξη με βάση το όνομα του εκάστοτε πολιτικού

Ναι οκ, ως ένα σημείο το καταλαβαίνω αυτό. Ας μην κρυβόμαστε. Σε αυτή τη χώρα, η εξουσία είναι συχνά ένα πατροπαράδοτο έθιμο και μεταφέρεται από οικογένεια σε οικογένεια, από πατέρα σε γιο κι από θείο σε ανηψιό. Τα παραδείγματα πολλά και είναι ενοχλητικό με βάση τη μικρή στατιστικά πιθανότητα να είναι όλοι (μα όλοι) πια οι γόνοι ικανοί στο να διευθύνουν ολόκληρες χώρες ή έστω υπουργεία. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί και το αντίθετο, κάποιοι μπορεί να είναι πράγματι ικανοί! Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο το ν' αρνείσαι να δεις μια ωφέλιμη πολιτική πράξη εξαιτίας της ενόχλησης για ένα πρόσωπο. Κάτι λογικό παραμένει λογικό ακόμα κι αν το αποφάσισε ο Χίτλερ (όπως για παράδειγμα οι νόμοι που θέσπισε κατά του βασανισμού των ζώων). Το ν' αποδεχτείς το μη βάρβαρο μιας τέτοιας απόφασης δε σε κάνει Χιτλερικό, υποδεικνύει πως είσαι λογικός και νηφάλιος στο να διαχωρίζεις την πράξη απ' το πρόσωπο και τη μεμονωμένη ιδέα από μια ολόκληρη ιδεολογία. Να διαχωρίζεις με λίγα λόγια το ειδικό από το γενικό. Σε κάνει λογικό ΟΝ! Κάτι που φυσικά τα κομματόσκυλα όλων των παρατάξεων αρνούνται να γίνουν πεισματικά!

Αυτό που λες κι αυτό που κατανοούν...

Μικρές λεπτομέρειες ενός κόσμου γεμάτου παρεξηγήσεις, προκατάληψη και βλακεία

    Πολιτική ορθότητα bitches. Το καταφύγιο του μέτριου που αισθάνεται απειλή απ' τα πάντα! Ένας λεκτικός καθωσπρεπισμός του κώλου -που αν τον παραβείς κανιβαλίζεσαι αγρίως απ' τους φανατισμένους θιασώτες του- και φυσικά ο πιο τεμπέλικος τρόπος για να κρίνεις τους άλλους. Ας δούμε παραδείγματα. 

Τι λες: Σιχαίνομαι τις ταγκιές, τις αφίσες και το γκράφιτι στους τοίχους.

Τι εννοείς: Ότι κανένας δεν είναι υποχρεωμένος να ρουφάει την ασχήμια σου γιατί σού καύλωσε να εκφραστείς σ' ένα δημόσιο τοίχο. 

Τι καταλαβαίνουν: Ότι είσαι ένας κωλόγερος που μισεί τους νέους και την ανάγκη τους για έκφραση. Είσαι επίσης δοσίλογος, ταγματασφαλίτης και γερολαδάς.

Τι λες: Μου αρέσουν οι αδύνατες.

Τι εννοείς: Πως σού σηκώνεται με τις αδύνατες. Δεν είναι ιδεολογία ή επιλογή, απλά συμβαίνει.

Τι καταλαβαίνουν: Ότι κάνεις body shaming στις χοντρές -λέω χοντρές κι επομένως σού δίνω κι επιχειρήματα- κι ότι είσαι σεξιστής.

Τι λες: Σιχαίνομαι το Στάλιν.

Τι εννοείς: Ότι αντιπαθείς έναν αιμοδιψή παράφρονα που σκότωσε εκατομμύρια αντιφρονούντες.

Τι καταλαβαίνουν: Ότι αγαπάς το Χίτλερ.

Τι λες: Σιχαίνομαι το Χίτλερ.

Τι εννοείς: Ότι αντιπαθείς έναν αιμοδιψή παράφρονα που σκότωσε εκατομμύρια αντιφρονούντες.

Τι καταλαβαίνουν: Ότι αγαπάς το Στάλιν.

Τι λες: Ότι το service στα μαγαζιά της Ικαρίας, είναι αργό μέχρι θανάτου.

Τι εννοείς: Ότι παρήγγελνες καφέ στις 12 κι ότι ερχόταν στις 12:40.

Τι καταλαβαίνουν: Ότι είσαι ένας χυδαίος καπιταλιστής που θέλεις να διαφθείρεις με το χρήμα σου τους αγνούς αυτόχθονες του νησιού (που παρεπιπτόντως είναι αγνοί στην ταχύτητα αλλά όχι στις τιμές).

Τι λες: Η Ομόνοια επισκευάστηκε με σύμπραξη ιδιωτών.

Τι εννοείς: Ότι όποιος μπορεί να βοηθήσει για κάτι που αφορά τους πολλούς, είναι καλοδεχούμενος!

Τι καταλαβαίνουν: Ότι είσαι ο σφουγγοκωλάριος διαβολικών επιχειρηματιών που θέλουν να πάρουν στον έλεγχο τους τα πάντα και να σκλαβώσουν τον κοσμάκη.

Τι λες: Δε θέλω να παντρευτώ και να κάνω παιδιά. 

Τι εννοείς: Ότι η ζωή σου σού φαίνεται περισσότερη ευχάριστη χωρίς γάμο και παιδιά!

Τι καταλαβαίνουν: Ότι είσαι πουτάνα.

Τι λες: Ότι ο Αλέξης Τιτκώβ είναι ποζεράς και ατάλαντος.

Τι εννοείς: Ότι ο Αλέξης Τιτκώβ είναι ποζεράς και ατάλαντος.

Τι καταλαβαίνουν: Ότι είσαι φασίστας και υποστηρικτής της αστυνομικής βίας και ότι έχεις για τατουάζ μια σβάστιγκα στην πλάτη.