Φανατικός κόμματος ή αλλιώς...

Κομματόσκυλο. Κι αυτά που περιγράφονται παρακάτω, είναι αυτά που κάνεις και μας τα πρήζεις.

1.Υιοθετείς ΟΛΟ το σετ μιας ιδεολογίας επειδή αρχικά συμφωνείς σε κάτι μεμονωμένο 

Σου αρέσει μια ιδέα που προσομοιάζει με κάτι "αριστερό" ή "δεξιό"; Σου φαίνεται δίκαιη ή λογική; Ε τότε, σαν ηλίθιος που είσαι πάρε μαζί σου κι όλο το σετάκι των ιδεών και προσπάθησε να προσαρμόσεις τις σκέψεις σου πάνω σε αυτή την αρχική συμφωνία. Και εξαιτίας της πίστης σου σ΄ αυτή την αρχική ιδέα, προσπάθησε ν' ακολουθήσεις πιστά (σαν ηλίθιος που είσαι) και όλες τις υπόλοιπες αηδίες που είπε π.χ κάποτε ένας τύπος στη Γερμανία με το όνομα Μαρξ. Και παρ΄ότι στην πραγματικότητα δε συμφωνείς με όλα, χαρακτήρισε τον εαυτό σου αριστερό ή δεξιό και κλείσε τ' αυτιά σου σε οτιδήποτε λογικό ακούς και δε συνάδει με την πολιτική σου ταυτότητα. Γίνε φανατικός οπαδός για να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. Και φυσικά, βάλε και στο αντίστοιχο κουτάκι τον οποιοδήποτε συμφωνεί με κάτι μεμονωμένο αριστερής ή δεξιάς πολιτικής σκέψης αποκαλώντας τον κωλοφασίστα ή κουμμούνι και ανάλογα με αυτό που θα πει και θα σε τσιγκλίσει. Ηλίθιε.

2.Δεν είσαι πραγματιστής αλλά συναισθηματικά ανάπηρος 

Δε σ' ενδιαφέρει η αξία μιας ιδέας σε σχέση με την πραγματικότητα αλλά σε σχέση με το συναισθηματικό σου υπόβαθρο. Αδυνατείς ν' ακούσεις αυτό που συμβαίνει στ' αλήθεια γιατί δε σε ενδιαφέρει η λογική. Δεν αποφασίζεις με βάση αυτή. Αποφασίζεις συναισθηματικά, κάτι που σε κάνει και εύκολα χειραγωγήσιμο. Όταν για παράδειγμα πλήρωνες την ΕΡΤ με τη ΔΕΗ, γκρίνιαζες για τα κρατικοδιαίατα βύσματα που σου έπαιρναν τα χρήματα για να κάνουν προπαγάνδα, όταν η ΕΡΤ έκλεισε και παρ΄ότι δεν έβλεπες ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ ΕΡΤ, εσύ ο ίδιος διαμαρτυρόσουν για τις ψυχούλες που θα έμεναν άνεργες και γιατί θα έχανες το δικαίωμα στην ανεξάρτητη ενημέρωση. Γιατί κάποιοι σε έψησαν για το πόσο απάνθρωπο θα ήταν κάτι τέτοιο. Για τα κομματικά τους συμφέροντα φυσικά. Σού πέταξαν το τυράκι της φτώχειας και της αδικίας κι εσύ, σα λάτρης του λαϊκισμού το τσίμπησες!

3.Κρίνεις την πράξη με βάση το όνομα του εκάστοτε πολιτικού

Ναι οκ, ως ένα σημείο το καταλαβαίνω αυτό. Ας μην κρυβόμαστε. Σε αυτή τη χώρα, η εξουσία είναι συχνά ένα πατροπαράδοτο έθιμο και μεταφέρεται από οικογένεια σε οικογένεια, από πατέρα σε γιο κι από θείο σε ανηψιό. Τα παραδείγματα πολλά και είναι ενοχλητικό με βάση τη μικρή στατιστικά πιθανότητα να είναι όλοι (μα όλοι) πια οι γόνοι ικανοί στο να διευθύνουν ολόκληρες χώρες ή έστω υπουργεία. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί και το αντίθετο, κάποιοι μπορεί να είναι πράγματι ικανοί! Είναι όμως άλλο αυτό και άλλο το ν' αρνείσαι να δεις μια ωφέλιμη πολιτική πράξη εξαιτίας της ενόχλησης για ένα πρόσωπο. Κάτι λογικό παραμένει λογικό ακόμα κι αν το αποφάσισε ο Χίτλερ (όπως για παράδειγμα οι νόμοι που θέσπισε κατά του βασανισμού των ζώων). Το ν' αποδεχτείς το μη βάρβαρο μιας τέτοιας απόφασης δε σε κάνει Χιτλερικό, υποδεικνύει πως είσαι λογικός και νηφάλιος στο να διαχωρίζεις την πράξη απ' το πρόσωπο και τη μεμονωμένη ιδέα από μια ολόκληρη ιδεολογία. Να διαχωρίζεις με λίγα λόγια το ειδικό από το γενικό. Σε κάνει λογικό ΟΝ! Κάτι που φυσικά τα κομματόσκυλα όλων των παρατάξεων αρνούνται να γίνουν πεισματικά!