Τρίτη 31 Δεκεμβρίου 2019

Προτάσεις αποφυγής απ' το 2019...

    2019 κι η σκουπιδίλα κυριαρχεί παντού βιάζοντας τα ματάκια μας, πληγώνοντας τ' αυτιά μας και καταστρέφοντας τις εγκεφαλικές μας συνάψεις. Δεν αντιλέγω φυσικά πως υπάρχει και ποιότητα, αλλά το σάπιο κυριαρχεί σε τέτοιο βαθμό που ακόμα και κάτι ωραίο χάνεται μέσα σ' έναν απέραντο ωκεανό σκουπιδιών. Trash is everywhere bitches και παρακάτω, ακολουθούν λίγα πικρά και συγχρόνως διασκεδαστικά παραδείγματα για το έτος αυτό.





Χειρότεροι στίχοι ελληνικής Pop-Trap 2019 ή όπως λέγεται αυτή η αηδία 
  • Πλέον κλείνω μόνο συμφωνίες Μπετόβεν (ναι, ενώ πιο πριν έκλεινες συμφωνίες Μότσαρτ).
  • Δεν έχω σήμα (και ταλέντο επίσης).
  • Είναι το ραπ μου καυτό, πως; πως; (παλιότερο αλλά άξιζε να αναφερθεί).
  • Μόνιμα στο drip πάντα pretty boy G-easy, τέσσερις κωλάρες για να με κρατάνε busy.
  • Ο μόνος μου φίλος το Ευρώ, θέλω τον Kanye πρωθυπουργό.

Πρόταση αποφυγής στυλιστικής επιλογής από το 2019
Όσο πιεσμένος και να 'σαι, όσο θλιμμένος ή όσο και να έχεις ανάγκη να σε προσέξουν, θυμήσου μονάχα ν' αποφύγεις αυτό.


κι αυτό






Χειρότερη ταινία που είδες στο cinema: Us

Ο τύπος τα κατάφερε -ξανά- να κοροϊδέψει αρκετούς αλλά στην -δική μου-πραγματικότητα μιλάμε απλώς για ένα βαρετό, κλισέ σκουπίδι σχεδιασμένο για πιτσιρικάδες που ποζάρουν στο instagram με duckface. Απαράδεκτο.




Χειρότερο μέσο μεταφοράς για το 2019 και για πάντα: Ελληνικό Κτελ 

     Το αναφέρω εδώ γιατί είχα την ατυχή έμπνευση να το χρησιμοποιήσω για ένα ταξίδι στη Βόρεια Ελλάδα πριν κάποιους μήνες. Είναι πραγματικά ν' απορείς πως κάποιοι το επιλέγουν ακόμα -εξαιρούνται οι φοιτητές και οι φαντάροι που ούτως ή άλλως την κακουχία την έχουν συνηθίσει- σα μέσο μεταφοράς. Είναι βέβαια φτηνό αλλά και πάλι: θέσεις στενές και σχεδιασμένες για τύπους 1.68, βαλκανικό σκυλάδικο στo τέρμα, τσιγάρο και στάσεις για λαδοτύρι στα πιο άκυρα χωριά της χώρας κι η τουαλέτα όπως πάντα εκτός λειτουργίας. Όχι, αν δεν έχεις αμάξι ή άλλη επιλογή, τότε καλύτερα να κάτσεις στην πόλη ή να πιάσεις δουλειά ή ακόμα και να δεις κάποιο reality σε επανάληψη. 


Χειρότερο reality που παίρνει τον εαυτό του στα σοβαρά: GNTM


     Ναι, υπήρξαν και χειρότερα όπως το Power of Love και άλλα -που σου έριχναν το Iq 14 μονάδες το δευτερόλεπτο- αλλά είχαν μια βασική διαφορά: τηλεσκουπίδια σαν αυτά, είχαν ενίοτε γέλιο γιατί δεν έπαιρναν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Αυτά τα reality έμοιαζαν με την trash τηλεόραση στα nineties. Το ήξερες εξ' αρχής: αν τα κατάφερνες να τα δεις ολόκληρα, θα λάβαινες ένα επίδομα νοητικής αναπηρίας κι αυτό ήταν. Δεν ενοχλούσαν πραγματικά γιατί αντιμετωπιζόντουσαν γι' αυτό που ήταν. Με το GNTM ισχύει το αντίθετο. Η εκπομπή πλασάρεται με τη δήθεν σοβαρότητα μιας ακαδημίας μόδας κι ο μέσος βλάκας το τρώει. Δεν εκπλήσσομαι ιδιαίτερα αλλά είχα την ελπίδα ότι οι άνθρωποι θα το αντιμετώπιζαν με χαβαλέ. Έκανα λάθος. Χωρίς πλάκα, έχω ακούσει δεκάδες συζητήσεις μεταξύ τριαντάρηδων για το ποια απ' τις μοντέλες θα έπρεπε να πάρει πόδι την εβδομάδα που μας πέρασε! Οκ...


Χειρότερος Χριστουγεννιάτικος στολισμός στην παγκόσμια ιστορία

Στην Place Vendom του Παρισιού τοποθετήθηκε αυτό.

Χρόνια Πολλά!

Δευτέρα 2 Δεκεμβρίου 2019

Πρόταση βιβλίου από Roberta Bruce: Αλμπέρ Καμύ: Ο ευτυχισμένος θάνατος

 

    Στο παρελθόν, ο ψυχαναλυτής μου με βοηθούσε να ξετυλίξω το κουβάρι των σκέψεων μου και να έρθω ακόμη περισσότερο σε επαφή με τον πραγματικό μου εαυτό. Σε μια από τις πολυάριθμες συζητήσεις μας σχετικά με το φόβο του θανάτου μου μετέφερε μια φράση μιας πρώην συμμαθήτριάς του μια φορά που αναπολούσαν τα σχολικά τους χρόνια: «Αισθανόμασταν τέτοια ευτυχία τότε που δεν μας ένοιαζε να πεθάνουμε». Δυο χρόνια μετά βρέθηκα να περπατάω μόνη αργά ένα αυγουστιάτικο βράδυ στους σκοτεινούς δρόμους του Εδιμβούργου επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο από μια βραδινή παράσταση του Fringe Festival. Όσο οι δρόμοι ερήμωναν την αρχική μου χαρά διαδεχόταν ο φόβος. Ο νευρωτικός και ελεγκτικός εαυτός μου άρχισε τις συνήθεις αυτομομφές: μα πώς αποφάσισα να επιστρέψω μόνη βραδιάτικα και να κινδυνεύσω; Για πρώτη φορά όμως ο φόβος διαλύθηκε στιγμιαία. «Είμαι τόσο ευτυχισμένη που τώρα μπορώ να πεθάνω» σκέφτηκα. Αυτή είναι και η ιδέα που διαποτίζει το βιβλίο του Καμύ, που θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργεί ως εγχειρίδιο εξασφάλισης ενός ευτυχισμένου θανάτου ως αναπόφευκτο τέλος μιας ζωής που βιώθηκε όσο μπορούσε να βιωθεί. Ο Καμύ δεν το δημοσίευσε ποτέ γιατί καθώς καταπιανόταν με τον Μερσώ του «Ευτυχισμένου θανάτου», η μεγαλειώδης σύλληψη του «Ξένου» έδωσε πνοή σε έναν άλλο Μερσώ. Ο «Ευτυχισμένος θάνατος» έχει αδυναμίες και ο Καμύ μάλλον το έβλεπε. Είναι περισσότερο άρτιο φιλοσοφικά παρά λογοτεχνικά. Ένας φόνος που διαπράττει ως άλλος Ρασκόλνικωφ στο Αλγέρι έρχεται να απελευθερώσει τον Πατρίς Μερσώ από τα αβάστακτα βάρη της πεζής καθημερινότητάς του εξασφαλίζοντάς του οικονομική άνεση. Τώρα μπορεί να ασχοληθεί με αυτό που απασχολεί όλους μας: να καταφέρει να είναι ευτυχισμένος. Ταξίδια, γυναίκες, καλοπέραση δεν τον οδηγούν στην πολυπόθητη ευτυχία. Αποτραβιέται σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα όπου η φύση οργιάζει και ο ήλιος κάνει το νερό να μοιάζει με ασήμι. Εκεί σταδιακά συνειδητοποιεί ότι για να είσαι ευτυχισμένος δεν χρειάζεται παρά μόνο η συνειδητή θέληση για ευτυχία. Απλά, πρέπει να έχεις χρόνο να σκεφτείς τη ζωή σου. Η ευτυχία είναι επιλογή και μόνο στο μυαλό των "τεμπέληδων" είναι συνυφασμένη με αναχωρήσεις και καινούριες ζωές. Τότε και μόνο τότε ο θάνατος δεν αλλάζει τίποτα. Κανείς δεν μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένος, όταν απλά είναι ευτυχισμένος. Άλλωστε «δεν έζησαν αρκετά αυτοί που δεν έζησαν ποτέ»…..

Παρασκευή 22 Νοεμβρίου 2019

Πρόταση βιβλίου: Η αδράνεια

    Τίτλος βιβλίου: H αδράνεια
    Συγγραφέας: Σωτήρης Μπουγιούκας
    Κατηγορία: Ψυχολογικό θρίλερ
    



ΠΕΡΙΛΗΨΗ
«Βαριανασαίνει, σκέφτεται πράγματα θλιβερά κι η αυτοπεποίθησή του βρίσκεται στο μηδέν. Είναι τόσο βαρύ αυτό το συναίσθημα, που πρέπει κάνει κάτι επειγόντως. Πρέπει να βγει από το τούνελ αμέσως, να κάνει οτιδήποτε για να αισθανθεί καλύτερα, οτιδήποτε, τα πάντα. Ίσως να πρέπει να πάρει τηλέφωνο τους γονείς του και να κλάψει –η αξιοπρέπεια δεν παίζει ρόλο τώρα– ίσως να πρέπει να δει έναν φίλο του, ίσως να πρέπει να τηλεφωνήσει ακόμα και σ’ αυτήν· αλλά όχι, αυτό δεν μπορεί να το κάνει με τίποτα, αυτή θα είναι η απόλυτη παραδοχή της ήττας του, η απόλυτη ξεφτίλα – όχι, η ταπείνωση έχει και τα όριά της. Άλλωστε, το τελευταίο τηλεφώνημα το έκανε εκείνος τον Μάιο του ’12».



    
    



Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019

Πρόταση ψυχαγωγίας: 6 ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΕΣ "build up" σκηνές ταινιών και οι δικές σου αντιδράσεις...

      Είναι ξεκάθαρο. Τη δεκαετία που διανύουμε, μια γενιά θεατών ταινιών horror γαλουχηθήκε με υστερικές αηδίες τύπου "The Babadook" -που "πέρασε" και σαν ποιοτικός κινηματογράφος!- καθώς και με splatter παπάτζες χωρίς κανένα ίχνος αφηγηματικού ταλέντου όπως το "Raw". Ωστόσο, όπως και στη ζωή, τρόμος δεν είναι η στιγμή που συμβαίνει το κακό αλλά λίγο νωρίτερα, η ώρα της πικρής αναμονής... Είναι οι στιγμές που προσαρμόζεις την επερχόμενη απειλή στη φαντασία σου κι αλήθεια, τι είναι πιο τρομακτικό από αυτό που παράγει η ίδια σου η φαντασία;
    Παρακάτω, σού προτείνονται "build up" σκηνές από ταινίες τρόμου καθώς και οι προβλέψεις από τις πιθανές αντιδράσεις σου... Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι...






Ταινία: The Shining (1980)
Τι βλέπεις: ένα πιτσιρίκι να κάνει αμέριμνο ποδήλατο στους διαδρόμους ενός αχανούς ξενοδοχείου...

Τι σκέφτεσαι: "α ρε γαμημένε Κιούμπρικ, θα μας κάνεις καρδιακούς βραδιάτικα".
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "έλα βρε κούκλα μου, τι τρομάζεις με αυτές τις ψευτιές;".





Ταινία: Rosemary's babe (1968)
Τι βλέπεις: τη Rosemary να ονειρεύεται κάτι που μοιάζει με εφιάλτη...

Τι σκέφτεσαι: "μαλάκα έχω ανατριχιάσει ολόκληρος"!
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "πωπω, κοίτα πόσο άσχημοι είναι οι γέροι ρε μωρό!"





Ταινία: The Others (2001)
Τι βλέπεις: δυο πιτσιρίκια κρυμμένα σε ντουλάπα και ν' ακούνε θορύβους...

Τι σκέφτεσαι: "Ω να σου γαμήσω βραδιάτικα, δε βάζαμε καλύτερα κανένα κοινωνικό;".
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "χαχαχα, ρε τι κωμωδία είν' τούτη;".





Ταινία: The exorcism of Emily Rose (2005)
Τι βλέπεις: έναν τύπο να κοιμάται όταν αντικρύζει ξαφνικά την κοπέλα του να κάνει το "κομοδίνο"...

Τι σκέφτεσαι: "φρόντισε να φανείς δυνατός τώρα".
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "μην πατήσεις pause, πηγαίνω για κατούρημα κι έρχομαι αμέσως. Ούτως ή άλλως βαρετή είναι".





Ταινία: Under the Shadow (2016)
Τι βλέπεις: κοντινό σε τύπισσα που κοιμάται μέχρι και τη στιγμή που κάτι ακούει...

Τι σκέφτεσαι: "δε μπορούσε να είναι ξενοίκιαστο ο Χάρυ και η Σάλι;"
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "κοίτα να δεις που θα 'χει κανένα ηλίθιο jump scare πάλι, χεχε".





Ταινία: The Sixth Sense (1999)

Τι βλέπεις: ένα πιτσιρίκι να κατουράει με πλάτη στην κάμερα. Ακούγεται μόνο το κάτουρο κι εσύ περιμένεις αμήχανα να τελειώσει η σκηνή...
Τι σκέφτεσαι: "κι ο Κώστας της Χρυσούλας φοβόταν τα θρίλερ και τώρα είναι ακόμα μαζί".
Πως αντιδράς μπροστά στην αγάπη της ζωής σου: "Θεέ μου πως γίνεται να είσαι τόσο δειλή;".


Σάββατο 16 Νοεμβρίου 2019

Οι ΦΟΒΟΙ που ΠΡΕΠΕΙ ν' αφήσεις πίσω...


"Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε είναι ο ίδιος ο φόβος".
Φραγκλίνος Ρούσβελτ




Φόβος νούμερο 1: Σεισμός
Τι σε φοβίζει: η πτώση, ο εγκλωβισμός στα συντρίμμια κι ότι θα χάσεις το σπίτι σου.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: 50 σεισμοί ανά ημέρα παγκοσμίως, 8.000 νεκροί το χρόνο ανάμεσα σε 8 δισεκατομμύρια ανθρώπους που ζούν στον πλανήτη. Απόλαυσε τον ύπνο σου άφοβα. 
Σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του: έχε το κινητό σου δίπλα και φορτισμένο.


Φόβος νούμερο 2: Τσουνάμι
Τι σε φοβίζει: τα πελώρια κύματα, οι κραυγές των ανθρώπων κι η αίσθηση της ανημπόριας.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: τίποτα γιατί βρίσκεσαι στο Δήλεσι.
Σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του: να θυμάσαι πως κανείς δε χάνεται...




Φόβος νούμερο 3: Αεροπλάνο
Τι σε φοβίζει: η πτώση στο κενό, οι κραυγές των ανθρώπων και η ιδέα της πρόσκρουσης.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: 38 εκατομμύρια πτήσεις ανά χρόνο και μόνο 12 ατυχήματα! Πέταξε άφοβα!
Σε περίπτωση που σπάσει ο διαόλος το ποδάρι του: βάλε την ταυτότητα στο στόμα.




Φόβος νούμερο 4: Γραφειοκρατία
Τι σε φοβίζει: ότι θα μπλέξεις σε μια υπόθεση που δεν τελειώνει ποτέ.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: πηγαίνεις τρεις μέρες σερί και καθαρίζεις. Εκτός κι αν είσαι ο Κάφκα.
Σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του: απόφυγε να διαβάσεις τη Δίκη. Ναι, του Κάφκα.




Φόβος νούμερο 5: Ανθρωποι
Τι σε φοβίζει: το πως θα σταθείς μπροστά τους, το πως θα μιλήσεις και τι θα τους πεις.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: τίποτα. Το ίδιο ανήσυχοι με σένα είναι κι οι άλλοι. Μην ψαρώνεις ποτέ!
Σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του: υπάρχουν και τα ηρεμιστικά.




Φόβος νούμερο 6: Mοναξιά
Τι σε φοβίζει: ότι θα μείνεις μόνη και άκληρη. Η ζωή προχωράει και σε ξεχνούν οι πάντες και κυρίως όσοι έφτιαξαν οικογένειες.
Τι συμβαίνει στην πραγματικότητα: είναι απλώς θέμα χρόνου κι η αγάπη θα 'ρθει "ένα απόγευμα ζεστό"...
Σε περίπτωση που σπάσει ο διάολος το ποδάρι του: υπάρχουν και κατοικίδια.



Δευτέρα 7 Οκτωβρίου 2019

Πρόταση κινηματογράφου από τη Roberta Bruce: JOKER (2019)

   Βροχερό απόγευμα Δευτέρας. Όταν από την άλλη γραμμή του τηλεφώνου ήρθε η πρόταση του Joker, δέχθηκα μάλλον άνευρα, περισσότερο για να καλωσορίσω τη φετινή φθινοπωρινή καθημερινότητα. Είχα αποφασίσει να μην ξαναδώ blockbuster ταινία, μετά από πολλές βραδιές σε μια κατάμεστη αίθουσα αδιαφορώντας για την ταινία και πιάνοντας τον εαυτό μου να βαριέται...
    Αυτό το βράδυ όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Βρέθηκα σε μια κατάμεστη αίθουσα πάλι, αυτή τη φορά καθηλωμένη, μεταξύ ενός συνεπαρμένου κοινού που δεν έβγαζε άχνα. Η ιστορία του Batman και των διαφορών του με τον Joker είναι λίγο πολύ γνωστή. Για πρώτη φορά όμως έρχεται τόσο στο φως ο σκοτεινός αντίπαλος του υπερήρωα, ένας αντιήρωας που τώρα μίλησε στις καρδιές μας… Η κοινωνική απομόνωση, ο εκφοβισμός, η έλλειψη επαγγελματικής καταξίωσης και η απόρριψη από τους γονείς του ναρκισσιστή ψυχοπαθούς Αrthur Fleck, διαμορφώνουν τη ζοφερή του πραγματικότητα σε έναν κόσμο που δίνει αξία σε εκείνον που έχει τα στοιχεία μιας επιφανειακής επιτυχίας. Ανεβαίνει καθημερινά τον Γολγοθά του ασθμαίνοντας στις σκάλες που οδηγούν στο διαμέρισμά του αλλά και σε εκείνες που οδηγούν στην κοινωνική αποδοχή. Ώσπου μια στιγμή αδικίας μετατρέπει τον Arthur Fleck σε Joker. Από τη στωική αδράνεια μεταπίπτει στην οργισμένη αντίδραση και γίνεται σύμβολο της αλλαγής που θέλει ο κόσμος. ‘Έτσι, το δυστοπικό σύμπαν της ταινίας γίνεται ο καμβάς στον οποίο σκιαγραφείται ο χαρακτήρας ενός κακού που αντιδρά στην αδικία, ενός loser που παίρνει την εκδίκησή του. Κάπου εκεί λοιπόν, ήρθε η κάθαρση για όλα εκείνα τα σχολικά διαλείμματα που περνούσα μόνη σε μια γωνία ή ακούγοντας για το πάρτυ του προηγούμενου Σαββάτου, στο οποίο όμως δεν είχα καλεστεί… Ο Joaquin Phoenix κέρδισε το στοίχημα ενός ρόλου που θα μπορούσε να καταλήξει grotesque, όμως εξελίχθηκε σε θρίαμβο, καταφέρνοντας να φέρει στην επιφάνεια σκοτεινά του κομμάτια. Καταπληκτικός, απόλυτος δικαιούχος του Oscar. Απολαυστική η κίνησή του και τόσο επιτυχημένο το εύρημα του γέλιου-κλαυσίγελου. Εξαιρετική η σκηνοθεσία του Todd Phillips, με σωστή χρήση της σωστής μουσικής (επιτέλους), καλοφτιαγμένες σκηνές βίας και υπέροχα πλάνα μιας φθινοπωρινής Νέας Υόρκης… Μετά από αυτή την τελευταία αφήγηση του Joker, κανείς πλέον δεν μπορεί να πάρει απόλυτα το μέρος του Bruce Wayne. Οι τέλειοι ήρωες αποκαθηλώθηκαν δίνοντας τη θέση τους σε πιο "σκοτεινούς" χαρακτήρες. Άλλωστε, είναι οι σκοτεινές περίοδοι της ζωής μας που μας σμιλεύουν και μας φέρνουν χωρίς λογοκρισία σε επαφή με αυτόν τον εσωτερικό εαυτό μας, απαλλαγμένο από τη μάσκα που από μόνοι μας ή με τη βοήθεια άλλων επιλέγουμε να φορέσουμε…


Roberta Bruce

Πέμπτη 12 Σεπτεμβρίου 2019

Τα είδη των καταλόγων σ' εστιατόρια που δεν πρέπει ποτέ ν' αγνοήσεις

      Σύμφωνοι. Στο 2019, ο χώρος του διαδικτύου μπορεί να σε πληροφορήσει με μια σχετική ακρίβεια γι' αυτό που θα συναντήσεις ωστόσο, αυτό δεν είναι πάντοτε αναγκαίο: κάποιες φορές, χρειάζεται απλούστατα να δεις τα σημάδια που δεν πρέπει ποτέ ν' αγνοήσεις...








Σημάδι νούμερο 1: Εστιατόριο με κατάλογο φαγητών σε φωτογραφίες.

Που θα το βρεις: στην Πλάκα και στ' Αναφιώτικα και σε διάφορα άλλα τουριστικά σημεία του κέντρου.
Τι να περιμένεις: την κρέμα στο μπιφτέκι να σού υπερκαλύπτει τη γεύση ενώ η προτηγανισμένη  πατάτα θα πέφτει στο στομάχι σου βαριά σαν τσιμέντο.
Συναίσθημα που κυριαρχεί: η ντροπή.
Ο σερβιτόρος με το μαλλί βαμβάκι σε είχε προϊδεάσει, το photoshop στο μουσακά και στο παστίτσιο έβγαζε μάτι, πως διάολο κατάφερες να πέσεις σε τέτοιο ολίσθημα;







Σημάδι νούμερο 2: Εστιατόριο με κατάλογο ΣΦΡΑΓΙΔΑ επάνω στο τραπεζομάντηλο.

Που θα το βρεις: στην κορυφή κάποιου λόφου σε κυκλαδίτικο νησί ή ακόμα και σε κάποια ακριβή συνοικία του κέντρου της πρωτεύουσας.
Τι να περιμένεις: πανάκριβο μέτριο φαγητό που τρως μιάμιση ώρα μετά την παραγγελία σου, τη Μποφίλιου να τραγουδάει σκερτσόζικα το "Αεράκι" και στο τέλος, κέρασμα σφηνάκι γρανίτας έπειτα απ' την ερώτηση κάποιου τύπου με ελαφρώς ξυρισμένα γένια και τατουάζ "είμαστε εντάξει;".
Συναίσθημα που κυριαρχεί: η αμηχανία. Μέσα σου υπάρχει παράπονο κι η απορία γι' αυτό που συνέβη. Οι πάντες γύρω σου ευγενικοί, η γρανίτα παγωμένη, το μενού-σφραγίδα μια υπέροχη καινοτομία και τα χαμόγελα των σερβιτόρων αστραφτερά! Ε τότε πως γίνεται να στη "φόρεσαν" έτσι;






Σημάδι νούμερο 3:   Εστιατόριο με κατάλογο γεμάτο από γκουρμεδιές!

Πoυ θα το βρεις: στο κέντρο της Κηφισιάς και σε κάποιο χωριουδάκι στην ενδοχώρα της Νάξου.
Τι να περιμένεις: μικρές νερόβραστες μερίδες σερβιρισμένες απ' το χεράκι του ξυνισμένου μετρ. Το τραπέζι σου θα βρίσκεται κάπου στα δεξιά στο βάθος και δίπλα από ψηφοφόρους του Γιάννη Βαρουφάκη. Η αίσθηση ότι σού κάνουν χάρη θα είναι έντονη.
Συναίσθημα που κυριαρχεί: ο θυμός! Ενώ ψωμολυσσάς, η πεσκανδρίτσα με χούμους, ταλιατέλες και σως βανίλια γαρνιρισμένη σε κρόκο σταφυλιού και άλλες ξιπασμένες μαλακίες μοιάζουν οι μόνες σου επιλογές! Έτσι, η νύχτα σου τελειώνει με το σουβλάκι της κυρα Ματίνας στη Μεταμόρφωση.









Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2019

Προτάση αποφυγής: τρεις καταστάσεις που ΠΡΕΠΕΙ να γλιτώσεις το Σεπτέμβρη στην Αθήνα!

Πρόταση αποφυγής 1: "καφεδάκι" με εργαζόμενο υπάλληλο σε ιδιωτική επιχείρηση.
Πότε το αποφεύγεις: από τις μεσημεριανές ώρες της τελευταίας Κυριακής του Αυγούστου μέχρι το βράδυ της ίδιας ημέρας...
Γιατί το αποφεύγεις: γιατί είναι 31 Αυγούστου, ημέρα Κυριακή. Το καλοκαίρι έχει μόλις τελειώσει (μαζί με την άδεια) και για τον εργαζόμενο υπάλληλο, η επιστροφή στην καθημερινότητα αποτελεί την ωμή πραγματικότητα. Ο άνθρωπος αυτός, βλέπει τις αμέτρητες ώρες σ' ένα γραφείο και τις ατέλειωτες υποχρεώσεις να ξεπροβάλλουν μία μία. Η ξεγνοιασιά αποτελεί παρελθόν και το ξέρει καλύτερα απ' όλους. Τσάμπα θα κουραστείς και θα "ματώσεις" τ' αυτιά σου. Η παρηγοριά που τού προσφέρεις είναι σταγόνα στον ωκεανό και μάταιη. Η κλάψα του για την πραγματικότητα είναι αναπόφευκτη. Σε τελική το επέλεξε, ας πρόσεχε!





Πρόταση αποφυγής 2: το κέντρο της Αθήνας για λόγους ψυχαγωγίας.
Πότε το αποφεύγεις: από τα τέλη Αυγούστου μέχρι τουλάχιστον τα μέσα του Σεπτέμβρη.
Γιατί το αποφεύγεις: γιατί προέρχεσαι απ' την ατμόσφαιρα ενός κυκλαδίτικου νησιού και η Αθήνα δεν είναι ακριβώς μια πόλη με κρεμαστούς κήπους και σκαλιστά συντριβάνια. Είναι μια πόλη πολύβουη, φασαριόζικη, με μηχανάκια στα πεζοδρόμια και σκουπίδια, με αυτοκίνητα που μαρσάρουν στην άσφαλτο και gangstas... μαλακιστήρια που κουβαλάνε κασετόφωνα ακούγοντας τις ρίμες του Snik στο τέρμα. Κατάλαβες τώρα;





Πρόταση αποφυγής νούμερο 3: μεγαλεπίβολοι στόχοι που πρέπει να πετύχεις άμεσα.
Πότε τους αποφεύγεις: από τα τέλη του Αυγούστου που σε πιάνει η τρέλα μέχρι και τις αρχές του Σεπτέμβρη.
Γιατί τους αποφεύγεις: γιατί μετά από μια μακρά περίοδο χαλάρωσης, καταστρέφεις κάθε ικμάδα προσωπικής σου ηρεμίας με άμεση συνέπεια το stress και την πίεση. Είναι ξεκαθαρο φυσικά πως χρειάζεσαι στόχους και κίνητρα ωστόσο χαλάρωσε κι ΑΠΟΛΑΥΣΕ τη ζωή σου όσο μπορείς! Χρειάζεσαι προσαρμογή κι οι στόχοι έπονται, μη βαραίνεις τσάμπα μ' ένα κάρο άχρηστα τούβλα! Ούτως ή άλλως, είτε πετύχεις είτε όχι, η κατάληξη για όλους είναι γνωστή... Τι τρελαίνεσαι λοιπόν;






Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2019

Πρόταση ταξιδιού από Roberta Bruce: 5 προτάσεις για ένα αξέχαστο τριήμερο στο ΒΕΡΟΛΙΝΟ

Βερολίνο αυγουστιάτικα; Τα τελευταία καλοκαίρια επιλέγω κάθε δεκαπενταύγουστο να απαρνηθώ τις κυκλαδίτικες παραλίες και να επισκεφτώ ευρωπαϊκούς προορισμούς. Ιδανική θερμοκρασία, άνεση χρόνου, ελευθερία και περιπέτεια. Η φετινή μου επιλογή όμως δίχασε. Φαίνεται πως το Βερολίνο έχει ακραίους πολέμιους αλλά και φίλους. Μια πόλη που δεν είναι ψυχαναγκαστικά όμορφη όπως η Βιέννη ή παραμυθένια όπως το Εδιμβούργο, αλλά σε γοητεύει αληθινά. Ομορφιά, αρχιτεκτονική, ποταμός, πάρκα, Ψυχρός Πόλεμος, Χίτλερ, μοντέρνα τέχνη, street art, πλατείες, μνημεία, μουσεία, απομεινάρια του Τείχους, εναλλακτικές γειτονιές, καταλήψεις όλα αυτά συνθέτουν ένα μοναδικό μωσαϊκό. Το Βερολίνο λοιπόν είναι μια ελεύθερη, απόλυτα λειτουργική και ανθρώπινη πόλη. Ο πολιτισμός συναντά την αποτελεσματικότητα και την ιστορία και το αποτέλεσμα είναι μια πόλη που μαζί με τα τραμ της δεν κοιμάται ποτέ. Μια πόλη που αποδέχεται τους πάντες, τα έχει όλα και στα προσφέρει. Αυτές λοιπόν είναι οι πέντε προτάσεις μου για ένα αξέχαστο τριήμερο στο Βερολίνο:



1. Πρόταση για πρωινό και χαλαρό καφέ: Καφέ απέναντι από το Berliner Dom




Κατηφορίζεις προς την Alexanderplatz, θαυμάζεις τον Πύργο της τηλεόρασης και το Συντριβάνι του Ποσειδώνα. Ρίχνεις κλεφτές ματιές στο μεγάλο κατακόρυφο ενυδρείο στο lobby του Raddison Blue Hotel και φτάνεις στην promenade του Σπρέε. Βγάζεις χαριτωμένες photo δίπλα στο Three girls and a Boy και βρίσκεσαι απέναντι από τον Καθεδρικό Ναό του Βερολίνου. Το ιδανικό σημείο για καφέ και φαγητό. Κάθεσαι λοιπόν σε ένα μαγαζί και χαζεύεις τα ποταμόπλοια απολαμβάνοντας την τέλεια θέα και την ηρεμία …..

2. Πρόταση για μάθημα ιστορίας: Memorial of the Murdered Jews of Europe-Check point Charlie-Topographie des Terror




Ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος και οι ναζιστικές φρικαλεότητες ρίχνουν βαριά τη σκιά τους πάνω στο Βερολίνο. Ένα μέρος της γοητείας της πόλης όμως συνίσταται και στον τρόπο με τον οποίο το Βερολίνο έχει αφομοιώσει τα μελανά σημεία της ιστορίας του (σε αντίθεση με το Λονδίνο, μια πόλη ωδή στον καπιταλισμό, που ακόμη και το 2018 εξακολουθούσε να εξυμνεί τον βρετανικό ιμπεριαλισμό). Σεβασμός, περισυλλογή και διδαχή. Η γκρίζα λιτότητα του μνημείου για τους Δολοφονημένους Εβραίους, η έκταση του οποίου προσπαθεί να αποδώσει το μέγεθος της κτηνωδίας και οι κλασικές φωτογραφίες στο Μνημείο Ελέγχου Charlie είναι η απαραίτητη εισαγωγή για το Topographie des Terrors. Ένα μοναδικό (δωρεάν) μουσείο όπου μέσα από αντίγραφα ναζιστικών εγγράφων και σπάνιων φωτογραφιών ξετυλίγεται κλιμακωτά το κουβάρι από τα πρώτα χρόνια της ανόδου του ναζισμού μέχρι και το τέλος. Ενώ η ιστορία είναι γνωστή τα πραγματικά έγγραφα των Ες-ες έρχονται να της δώσουν μια άλλη τρομακτικότερη διάσταση….


3. Πρόταση γνωριμίας με την εναλλακτική κοινότητα του Βερολίνου: Γέφυρα Oberbaum-Kreuzberg




To Βερολίνο δεν φημίζεται για τις γέφυρές του. Η γέφυρα Oberbaum αποτελεί εξαίρεση. Κινείσαι προς το Ανατολικό πια Βερολίνο. Οι εικόνες αλλάζουν, ο κόσμος είναι διαφορετικός και συναντάς κοντά στο East Side Gallery ένα από τα μεγαλύτερα σε μήκος απομεινάρια του τείχους που έχει στολιστεί με εντυπωσιακά και πρωτότυπα graffiti, πραγματικά έργα street art. Περπατώντας κατά μήκος του τείχους αισθάνεσαι λιγάκι την ατμόσφαιρα του Ψυχρού Πολέμου. Τα νεανικά πρόσωπα της εναλλακτικής κοινότητας ξεκουράζονται δίπλα στη γέφυρα. Διασχίζεις την όμορφη Oberbaum και καταλήγεις στην περιοχή Kreuzberg. Η πιο ζωηρόχρωμη, καλλιτεχνική και εναλλακτική περιοχή του Βερολίνου, στην οποία τα δικά μας Εξάρχεια θέλουν και πρέπει να μοιάσουν…

4. Πρόταση γνωριμίας με το «παλιό» Βερολίνο: Schloss Charlottenburg-Spandau




Η αλήθεια είναι ότι δεν αγαπώ ιδιαίτερα τα εσωτερικά διαμερίσματα των ανακτόρων ως αξιοθέατα, με εξαίρεση ίσως το Stirling στη Σκωτία. Από την άλλη, λατρεύω τους κήπους τους. Οι μπαρόκ και αγγλικοί κήποι του Charlottenburg, της θερινής κατοικίας του οίκου των Hohenzollern, προσφέρουν το ιδανικό σκηνικό για χαλάρωση και περίπατο. Απολαμβάνεις το γλυκό σου στο καφέ των κήπων και παίρνεις το λεωφορείο για να καταλήξεις στο Spandau. Βρίσκεσαι στην άλλη πλευρά του Σπρέε πια. Η μεσαιωνική πόλη του Spandau ιδρύθηκε το 1197. Χάνεσαι στα στενά σοκάκια γύρω από τον καθεδρικό Nikolaikircke, χαζεύεις την παλαιότερη κατοικία του Βερολίνου, ένα γοτθικό σπίτι των αρχών του 16ου αιώνα, και απολαμβάνεις τη βερολινέζικη κουζίνα σε ένα από τα στενά….

5. Πρόταση γνωριμίας με το αστικό Βερολίνο και δείπνο: Prenzlauer Berg




Η συνοικία Prenzlauer στο παρελθόν ήταν εργατική γειτονιά του Ανατολικού Βερολίνου. Το συνειδητοποιείς άλλωστε βολτάροντας στο Μνημείο του Τείχους και περπατώντας παράλληλα με το τσιμεντένιο κουφάρι που παλιά χώριζε την πόλη και τις ζωές των κατοίκων της στα δυο. Μετά την επανένωση και τον μετασχηματισμό της, η περιοχή έχει μεταμορφωθεί σε μια ζωηρόχρωμη γειτονιά, που σε φέρνει σε επαφή με το σύγχρονο αστικό Βερολίνο. Χαζεύεις τον Πύργο Kulturbrauerei, απομεινάρι της μυθικής βερολινέζικης ζυθοποίας Schultheiss και χάνεσαι στους ήρεμους δρόμους κάτω από τις καστανιές και τα πλατάνια για να καταλήξεις στην Kollwitzplatz. Καθώς σουρουπώνει, εστιατόρια, μαγαζάκια με παριζιάνικο αέρα, καφέ και pubs προσφέρουν αυτό που χρειάζεσαι για το κλείσιμο μιας μέρας που τελικά άξιζε να ζήσεις. Γιατί ό,τι και να ακούς το Βερολίνο είναι μια πόλη που ΑΞΙΖΕΙ να επισκεφτείς ξανά και ξανά…


Roberta Bruce



Πέμπτη 22 Αυγούστου 2019

Πρόταση βιβλίου από Roberta Bruce: Λέων Τολστόι: Ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς

 

  «Να έχεις πάντα μαζεμένο το σπίτι. Μπορεί να πεθάνουμε και θα έρθει κόσμος». Αυτή ήταν μια από τις συμβουλές της γιαγιάς μου, μιας γυναίκας που έζησε τα πρώτα 50 χρόνια της ζωής της δουλεύοντας σκληρά σε ένα πετρόχτιστο ορεινό χωριό και τα υπόλοιπα 45 σε ένα αθηναϊκό προάστιο και που πριν πεθάνει στον ύπνο της έζησε εγγόνια και δισέγγονα, χαρές και λύπες. Για πολλά χρόνια αυτή η συμβουλή μου έμοιαζε ακατάληπτη. Δηλαδή ο θάνατος είναι απλά ένα ενδεχόμενο τόσο φυσικό που πρέπει να είμαστε έτοιμοι για αυτό χωρίς υπερβολές και κωδωνοκρουσίες ; Μεγαλώνοντας κατάλαβα…Και ο θάνατος του Ιβάν Ιλίτς ήρθε να μου δώσει τις απαντήσεις που έψαχνα… Ποτέ άλλοτε κανείς δεν κατόρθωσε σε μια νουβέλα 120 σελίδων να περιγράψει τόσο μεστά και πανανθρώπινα τις ημέρες που μεσολαβούν ανάμεσα στη διάγνωση μιας μυστηριώδους φρικτής ασθένειας και στο θάνατο που ενώ αρχικά αχνοφαίνεται καθώς περνά ο καιρός είναι η μόνη πραγματικότητα….Γιατί ο Ιβάν Ιλίτς έζησε μια ζωή «όπως πρέπει»: σπούδασε, βρήκε μια καλή δουλειά, παντρεύτηκε μια ευηπόληπτη γυναίκα, έκανε παιδιά… Και όλα δείχνουν να λειτουργούν σαν καλοκουρδισμένο ρολόι μέχρι τη στιγμή που κρίνονται πια υπό ένα πρωτόγνωρο ανελέητο φως... Μήπως όλα ήταν λάθος ; Mήπως όλα ήταν ψέμα ; Ο περίγυρος δείχνει να λυπάται όμως υποσυνείδητα απολαμβάνει στα πλαίσια του ενστικτώδους κανιβαλισμού που μας κάνει (όλους μας) να ανακουφιζόμαστε με τη σκέψη «αυτός και όχι εγώ» για να να ξορκίσουμε τη θνητότητά μας… Ο μόνος που δείχνει να τον συμπονά πραγματικά σε αυτόν τον άνισο αγώνα είναι ο μουζίκος Γκεράσιμ….Τότε όπως και τώρα οι απλοί λαϊκοί άνθρωποι είναι εξοικειωμένοι με τη φύση και με το θάνατο. Οι υπόλοιποι απλά παίζουμε ένα τραγικό κρυφτό… Λίγο πριν το τέλος ο Ιβάν Ιλίτς καταλαβαίνει πως προσπάθησε να ξεγελάσει τον εαυτό του βαφτίζοντας το ενδεχόμενο του θανάτου μια υπόθεση ξένη και στρέφοντας όλη την προσοχή του στην ικανοποίηση αυτών που αδηφάγα ζητούν οι άλλοι.... Όμως δεν έχουν τα πάντα χαθεί αφού προλαβαίνει να συνειδητοποιήσει έστω την ύστατη στιγμή πως μπορεί το σώμα να πεθαίνει αλλά η ψυχή ζωντανεύει….Γιατί ο πνευματικός θάνατος είναι το μόνο που μπορείς και πρέπει να φοβάσαι...

Roberta Bruce

Δευτέρα 19 Αυγούστου 2019

Οι χειρότερες κατηγορίες συναδέλφων...

    Δουλειά. Οκτώ ώρες την ημέρα, πέντε ημέρες την εβδομάδα, χίλιες εφτακόσιες ώρες το χρόνο. Μια αναγκαιότητα που για κάποιους είναι κακή και για κάποιους άλλους μια ευκαιρία απόκτησης δύναμης και ταυτότητας. Για όλους ανεξαιρέτως όμως, μια αναγκαιότητα γεμάτη από παράξενους συναδέλφους που πρέπει να κουμαντάρουν. Γιατί κόλαση είναι οι άλλοι...



1. Η κυκλοθυμική σαρανταπεντάρα.

Τι κάνει: τη Δευτέρα σε χαιρετάει, την Τρίτη όχι. Αναρωτιέσαι αν έκανες κάτι ώσπου την Τετάρτη σε χαιρετάει ξανά και την Πέμπτη σε αγνοεί. Την Παρασκευή σού δείχνει ένα βιντεάκι απ' το χορό της κόρης της στο τρίτο δημοτικό Βύρωνα και το πρωί της Δευτέρας, σε αγνοεί ξανά για να σε χαιρετήσει με χαρά τη στιγμή του σχολάσματος.
Βαθμός τοξικότητας: μικρός μεν, σε καθημερινές δόσεις δε. Μακροπρόθεσμα, η κυκλοθυμική σαρανταπεντάρα είναι ο υπάλληλος που λατρεύεις να μισείς περισσότερο απ' όλους. Εκτός αν πρόκειται για τον επόμενο...





2. Ο παλιός.

Τι κάνει: αφού σε "μετρήσει" από την πρώτη χαιρετούρα, αμέσως ετοιμάζεται να σού ράψει το κοστούμι. Κουτσομπολιό πίσω απ' την πλάτη σου, μπηχτές για την ανεπάρκεια σου μπροστά σε τρίτους και από την τρίτη εβδομάδα βλέμματα δυσφορίας. Αν τον ρωτήσεις τι έχει, θα σου πει πως όλα καλά και έπειτα από λίγο πάλι τα ίδια μέχρι και τη στιγμή που θα πάρει τη σκυτάλη το επόμενο "νεούδι" λυτρώνοντας σε.
Βαθμός τοξικότητας: τεράστιος. Από τους πιο τοξικούς ανθρώπους που θα πετύχεις σε ένα επαγγελματικό περιβάλλον. Γλοιώδης κι αξιομίσητος.





3. Η κουρασμένη εξηντάρα.

Τι κάνει: είναι μονίμως κουρασμένη. Τα νεύρα της είναι τεντωμένα και όλη την ώρα παραπονιέται για τη δουλειά στην Αντίπαρο που αρνήθηκε το μακρινό 89 (σε μια ψαροταβέρνα επάνω στο κύμα) για να επιλεγεί από το κράτος στο διοικητικό προσωπικό της Νομαρχίας Αθηνών.
Βαθμός τοξικότητας: μέτριος που διογκώνεται επικίνδυνα τις ημέρες των αδειών.





4. Ο ιδρυματοποιημένος.



Τι κάνει: ζει και αναπνέει για την εταιρεία. Αδέρφια του οι managers των άλλων τμημάτων, κολλητοί του οι υπάλληλοι του R&D, όνειρο του να τον θάψουν με τη σημαία της ασφαλιστικής.
Βαθμός τοξικότητας: μικρός. Αν εξαιρέσεις τις ανησυχίες που αδυνατείς να μοιραστείς μαζί του (π.χ για το οκτάωρο που έγινε δεκαεφτάωρο την τέταρτη εβδομάδα που έπιασες δουλειά), ο ιδρυματοποιημένος υπάλληλος είναι από τις περιπτώσεις που οι περισσότεροι εκτιμούν και που συνήθως πεθαίνουν φτωχοί.





5. Η καβάντζα.

Τι κάνει: σου αναθέτει τις δουλειές της χωρίς να το πάρεις χαμπάρι. Τα ναρκισσιστικά χαδάκια και τα ψεύτικα χαμόγελα είναι η ειδικότητα της ενώ η τακτική της μοιάζει με του ταξιτζή που πειράζει το ταξίμετρο. Πρώτα σε γλυκαίνει, ύστερα σε μαθαίνει, μετά σε κερνάει εκλέρ για τη γιορτή της και στο τέλος στη φοράει κανονικά.
Βαθμός τοξικότητας: μεγάλος, ιδίως αν δεν αντισταθείς στην απύθμενη επιθυμία της για καβάντζωμα.