Προσδοκίες που δεν ευοδώθηκαν
Μουντιάλ 1994
Ήταν αλήθεια: η χώρα σε Μουντιάλ για πρώτη φορά κι ο ενθουσιασμός στη χώρα ξεχείλιζε. Πριν απ' το τεράστιο γεγονός, ήμασταν βέβαιοι ότι τα ημιτελικά είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε και ότι ο τελικός ήταν μια αρκετά καλή πιθανότητα μιας κι είχαμε πραγματικά σπουδαίο υλικό... Τι ήταν άλλωστε ο Μαραντόνα κι ο Μπεμπέτο μπροστά στην τεράστια εληνική καρδιά ρε; Ποιος Μπάτζιο ρε βλάκες, εμείς έχουμε τσαγανό και φιλότιμο και φέτα... Εδώ να σημειωθεί, ότι πριν τους αγώνες, ο προπονητής της Εθνικής έκανε τουρ στην Αμερική αλλά δεν υπήρχε λόγος ανησυχίας, είχαμε Σαραβάκο, Μαχλά και Γιώτη Τσαλουχίδη και ήταν δεδομένο ότι ο πλανήτης θα υποκλινόταν μπροστά στο ταλέντο του Νίκου Τσιαντάκη. Τελικά τα πράγματα πήγαν στραβά και το κατάλαβαμε απ' το πρώτο παιχνίδι, όταν τσιμπήσαμε 4 απ' τους Αργεντίνους (με την εκστασιασμένη μούρη του Ντιέγκο στην κάμερα μετά από κατανάλωση μεγάλης ποσότητας Coca Cola light), 4 απ' τους Βούλγαρους και 2 απ' τους Νιγηριάνους ενώ στη συλλογική μνήμη έμεινε χαραγμένη η ατάκα του Αλκέτα στο ημίχρονο με Βουλγαρία: "Τι σας ζητάω ρε; Ένα βαθμό να πάρουμε κι ένα γκολ να βαλουμε, τι σας ζητάω πια;".
Eurovision 2006
Εκείνη τη χρονιά, είχαμε μια φαεινή ιδέα: αφού ρε μάγκες το πήραμε πέρισυ, δε στέλνουμε φέτος το πιο μεγάλο όνομα να το σηκώσουμε back to back και να μας θαυμάσουν οι Ευρωπαίοι; Στείλαμε λοιπόν τη Σελίν Ντιόν της Λάρνακας Άννα Βίσση (με απευθείας ανάθεση) και ήμασταν βέβαιοι ότι η Ομόνοια το βραδάκι θα πάρει φωτιά. Και μπορεί η Άννα να βγήκε να τραγουδήσει 16η αλλά η φωνή κλείστηκε στο καβούκι της και δεν βγήκε ποτέ τη ενώ ένας γιγάντιος ανεμιστήρας φυσούσε τη φράντζα της αοιδού για 4 λεπτά. Τελικά, η 9η θέση έφερε χλευασμό απ΄ το κακομαθημένο ελληνικό κοινό που μέσα σε 2 χρόνια είχε σηκώσει Euro, Eurobasket και Eurovision ενώ κάποιοι μεταλλάδες απ' τη Φινλανδία έπαιρναν την κούπα στο παγωμένο Ελσίνκι.
Εκλογές 4ης Οκτωβρίου 2009
Ήταν 2 Σεπτεμβρίου του 2009 όταν ο πολυμήχανος πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής, έπειτα από ένα παιχνίδι στο Pro όπου είχε χάσει με τρία γκολ απ' τη Lombardia, το αποφάσισε: θα κάνω εκλογές για να γλιτώσω αυτό που έρχεται κι άστους να κουρεύονται! Κι έτσι έγινε. Τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009 τις κέρδισε ο ταλαντούχος Γιώργος Παπανδρέου (που δεν είχε καταλάβει Χριστό) και το σύνθημα "Σήκω Ανδρέα για αν δεις το παιδί της αλλαγής" αντήχησε στο ουρανό της Χαριλάου Τρικούπη με πάθος. Και μπορεί ο Ανδρέας να μη σηκώθηκε ποτέ (θα ήταν πρόβλημα αν συνέβαινε), η αλλαγή όμως ήρθε σίγουρα: λίγο καιρό μετά απ' το "λεφτά υπάρχουν" και με βάση την αδυναμία να δανειστεί με χαμηλό επιτόκιο απ' τις αγορές, η χώρα θα έμπαινε σε μια τεράστια κρίση χρέους με την ανεργία να αυξάνει, κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων να μεταναστεύουν κι εμείς να παίζουμε χαστούκια μέρα παρά μέρα στο δρόμο για το αν πρέπει να μείνουμε στην Ευρώπη ή να γυρίσουμε στη δραχμή και να τρώμε φτηνό σουβλάκι.
Εκλογές Ιανουρίου 2015
Και φτάνουμε στην ημερομηνία που άλλαξε το ρου της ιστορίας. Ήταν η μέρα όπου χιλιάδες συμπολίτες μας βγήκαν στο Σύνταγμα να χορέψουν με την πατούσα για τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και του Αλέξη Τσίπρα και την Ευρώπη που επιτέλους θ' άλλαζε (μετά τη Γαλλική επανάσταση άλλωστε είχαμε μείνει πίσω). Γενικά ο ενθουσιασμός ήταν τεράστιος γιατί τα χρέη θα σβήνονταν, ο ΕΝΦΙΑ θα κοβόταν, οι αγορές θα μας έπαιρναν πίπες, τα διόδια θα κερνούσαν εκλέρ, οι κατατρεγμένοι θα γινόντουσαν πλούσιοι, οι πλούσιοι θα μαστιγώνονταν στην Ομόνοια για τα κλεμμένα, θα υπήρχε κοινωνική δικαιοσύνη παντού κι αντί για ψωμί θα τρώγαμε παντεσπάνι. Για να μην τα πολυλογώ, λίγους μήνες μετά, όλοι ξέρουμε πως τελείωσε αυτή η ιστορία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου