It's movie time (48): The Car (1977)

Σκηνοθεσία: Elliot Silverstein

Βαθμολογία Imdb: 6,1

Είδος: Horror/Mystery/Action

Μικρή περίληψη: Μια μικρή πόλη του Αμερικάνικου νότου, απειλείται απ' την εμφάνιση ενός μαύρου αυτοκινήτου που παρασέρνει στο διάβα του τον οποιοδήποτε.

Γιατί να τη δεις: Στο ύφος των Road horror movies -παρότι δεν είναι καθαρό τέτοιο- και σαφώς επηρεασμένο απ' τη ναυαρχίδα του είδους Duel (όπως και το επίσης καλό Roadgames του 1981), εδώ έχουμε να κάνουμε με μια ταινία που χωρίς πολλά πολλά καταφέρνει να σε βάλει στην κατάλληλη ατμόσφαιρα αμέσως. Με τα όμορφα εξωτερικά πλάνα και τον τρόμο που έρχεται απότομα (η σκηνοθεσία στο πως έρχεται το αυτοκίνητο στην πρώτη σκηνή είναι υπέροχη διάολε!) κι εστιάζοντας στο δυναμισμό του αμαξιού και στο παράλογο της υπόθεσης, το The Car, όσο γελοίο και να σου φαίνεται σα story καταφέρνει να σε βάλει στο κλίμα και να σε ψυχαγωγήσει με τον καλύτερο τρόπο. Οι σκηνές με τ' αυτοκίνητο είναι φτιαγμένες αριστουργηματικά, οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι καλές κι η σκηνοθεσία μερακλίδικη (αργό χτίσιμο με ενδιαφέροντα γεμίσματα ενδιάμεσα απ' τις σκηνές που υπάρχει δράση). Για το τέλος, δε μπορώ να μη σχολιάσω πως η επιλογή της τοποθεσίας  (Utah) με τις αχανείς έρημες εκτάσεις δείχνουν σκηνοθετική εφυία και όποιος δει την ταινία θα καταλάβει και το γιατί. Συμπερασματικά: αν είσαι λάτρης του είδους, το The Car πρέπει οπωσδήποτε να μπει στη συλλογή σου το συντομότερο!

It's movie time (47): Α very long engagement (2004)

"Αλλά τα λόγια φέρνουν καμιά φορά κλάματα. Με τα κλάματα λες αυτά που δε μπορείς να πεις αλλιώς".

Σκηνοθεσία: Jean Pierre Jeunet

Βαθμολογία Imdb: 7.6

Είδος: Drama/Mystery

Μικρή περίληψη: Μια νεαρή γυναίκα, δε σταματά ν' αναζητά τον αρραβωνιαστικό της (πόσο βλάχος νιώθω μ' αυτή τη λέξη) που είχε καταταγεί στο Γαλλικό στρατό και είναι πιθανόν να σκοτώθηκε στη μάχη του Σομμ, κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου.

Γιατί να τη δεις: Ο τύπος που έφερε στον κόσμο το θρυλικό Amelie, εδώ καταφέρνει να δημιουργήσει τη δεύτερη σπουδαιότερη ταινία του που είναι άρτια: παραμυθένια φωτογραφία (αυτά τα ζεστά χρώματα κι επίσης τα ψυχρά στις σκηνές των πολεμικών μαχών μόνο στις ταινίες του Ζενέ τα βλέπεις και παρ΄ότι ο Ντελμπονέ προτάθηκε για Όσκαρ φωτογραφίας, το πήρε τελικά Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών), ενδιαφέρον θέμα (ποιος δεν έχει ματαιοπονήσει για κάτι άπιαστο σ' αυτή τη ζωή), καλή ροή, δυνατό soundtrack (Badalamenti) και φυσικά αγωνία μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Οι αναφορές στη σκληρότητα του πολέμου, στις κάφρικες τακτικές KAI του Γαλλικού στρατού με τους δικούς του (γεγονός), στη διεφθαρμένη κυβέρνηση και στο ψυχικό φαινόμενο της άρνησης ν' αποδεχτείς κάτι εφιαλτικό, δίνονται στην οθόνη σου όπως ακριβώς πρέπει: Α-ΠΟ-ΛΑΥ-ΣΤΙ-ΚΑ! Για το τέλος, πάρε δυο εικόνες για να καταλάβεις: 

It's movie time (46): The Mothman Prophecies

"Ας πούμε ότι τα πνεύματα είναι πιο δυνατά από εμάς. Γιατί δε φανερώνονται να μας πουν ανοιχτά τι σκέφτονται;".

"Είσαι ανώτερος από μια κατσαρίδα. Προσπάθησες ποτέ να δώσεις εξήγηση σε μια κατσαρίδα;".

Σκηνοθεσία: Mark Pellington

Βαθμολογία Imdb: 6.4

Είδος: Mystery/Thriller/Drama

Μικρή περίληψη: Μετά το θάνατο της συντρόφου του, ένας ρεπόρτερ πηγαίνει στη Δυτική Βιρτζίνια να ερευνήσει ένα παράξενο φαινόμενο που τον έχει στοιχειώσει...

Γιατί να τη δεις: Ας πούμε καταρχήν γιατί να μην τη δεις: γιατί αγαπάς την έντονη δράση, τη γρήγορη εναλλαγή σκηνών και γιατί στο τέλος, έχεις την ανάγκη να έχεις όλες τις απορίες σου λυμένες... Από 'κει και πέρα, το The Mothman Prophecies (Ο χρησμός της πεταλούδας), προτείνεται σε λάτρεις του μυστηρίου και της ατμόσφαιρας, σ' αυτούς που πιστεύουν στη διαίσθηση, στ' ότι αυτό που μας περιβάλλει είναι ένα απειροελάχιστο κομμάτι της ατέλειωτης πραγματικότητας καθώς και στους οπαδούς του αργόσυρτου χτισίματος όπου βουτάς στις δυσκολίες του ήρωα απ' την αρχή μέχρι το τέλος. Γιατί αυτό είναι το φιλμ του Mark Pellington: μια ατμοσφαιρική προσέγγιση του μυστηρίου της ζωής (που στηρίζεται σε έναν αρκετά παλιό μύθο για τις εμφανίσεις ενός μυστηριώδου πλάσματος πριν από μεγάλα ή μικρότερα τραγικά γεγονότα) που σε βγάζει απ' την πραγματικότητα σου σα να 'χεις βουτήξει στον ωκεανό για ώρες και θέλω να σταθώ σ' αυτό το τελευταίο: είναι ο τρόπος κινηματογράφησης με χρώματα ψυχρά σαν τον πάγο ή κι η ίδια η θεματολογία του φιλμ κι είχα την αίσθηση ότι είχα βουτηχτεί σ' ένα τελείως διαφορετικό κόσμο απ' τον δικό μου κι αυτό είναι επιτυχία του σκηνοθέτη. Συμπερασματικά, τo The Mothman Prophecies δε θα σου αλλάξει τη ζωή αλλά είναι μια στιβαρή προσπάθεια να προσεγγιστεί ένα δύσκολο θέμα για το οποίο δεν έδωσε απάντηση σίγουρη ποτέ κανένας. Κι αυτό, συμβαίνει με σοβαρότητα και ατμόσφαιρα πειστική όσο ελάχιστα φιλμ του συγκεκριμένου είδους.

It's movie time (30): The Dictator (2012)

                              

-Kimberly?

-Zoey.

-Who cares?

Σκηνοθεσία: Larry Charles

Βαθμολογία Imdb: 6.5

Είδος: Comedy

Μικρή περίληψη: Ένας δικτάτορας, ταξιδεύει στην Αμερική για να σταματήσει την πιθανότητα του να γίνει δημοκρατία το πολίτευμα της χώρας του...

Γιατί να τη δεις: Γιατί αν σου άρεσε το Borat, είναι δεδομένο ότι θα σου αρέσει το ίδιο -και περισσότερο- το The Dictator επειδή εκτός των διαφόρων ομοιοτήτων (καρικατούρα πρωταγωνιστής, κάφρικο χιούμορ μη πολιτικά ορθό) το συγκεκριμένο φιλμ είναι κανονική ταινία με αρχή, μέση και τέλος. Εννοείται φυσικά ότι το The Dictator δε χρήζει ιδιαίτερης ανάλυσης -και δεν ανακαλύψαμε την Αμερική- αλλά η σχετικά χαμηλή βαθμολογία του που εν πολλοίς εξηγείται μιας και ο Σάσα Μπάρον Κοέν δεν αφήνει τίποτα όρθιο κι αγγίζει ευαίσθητες χορδές, συν το γεγονός ότι η ταινία βγήκε στους κινηματογράφους στην πιο δυναμική φάση της Woke κουλτούρας στις ΗΠΑ (2010-2015), κάνουν την ταινία του Larry Charles ν' αξίζει ιδιαίτερης μνείας. Γιατί το χιούμορ πρέπει να στάζει και λίγο δηλητήριο και κανένας ποτέ δε γέλασε μ' αστεία που ήθελαν να είναι προσεκτικά για να μη θίξουν τον όποιο εύθικτο. Στην πραγματικότητα πάντως, το The Dictator δεν είναι μόνο κάφρικα αστεία και χαβαλές αλλά σε δεύτερο πλάνο διαθέτει κάπως και το στοιχείο της πολιτικής κριτικής ματιάς (ο μονόλογος του Αλλαντίν στο τέλος είναι to the point) σε σχέση μ' αυτό που ονομάζουμε σύγχρονη δημοκρατία. Συμπερασματικά, μια απ' τις πιο ξεκαρδιστικές ταινίες που έχεις δει. 

Fun facts: 

-Ο Δικτάτορας σατυρίζει ένα κράμα μουσουλμάνων δικτατόρων τύπου Καντάφι και Χουσεϊν. 

-Στο μαγευτικό Τατζικιστάν το φιλμ απαγορεύτηκε.

-Η Γουαντίγια που παριστάνει βορειο-αφρικανικό χαλιφάτο, στην πραγματικότητα είναι πόλη στη Σρι Λάνκα.

-Σκηνές της ταινίας γυρίστηκαν στην Plaza Espana της Σεβίλλης. 

-Το 2012, οι διοργανωτές των Όσκαρ απαγόρευσαν στο Σάσα Μπάρον Κοέν να παραστεί  ντυμένος Αλλαντίν αλλά εκείνος τους αγνόησε: μπήκε στην αίθουσα ντυμένος Αλλαντίν, φωνάζοντας "Θάνατος στη Δύση" και κάνοντας τους διοργανωτές να γελάσουν αμήχανα. Θεός!