It's movie time (40): The woman in black (1989)

 

Σκηνοθεσία: Herbert Wise

Βαθμολογία Imdb: 7,1

Είδος: Horror/Mystery

Μικρή περίληψη: Ένας δικηγόρος, ταξιδεύει σε μια παραθαλάσσια πόλη της Αγγλίας για να διευθετήσει την κληρονομιά μιας γυναίκας που μόλις πέθανε αλλά τότε, μια μυστήρια και τρομακτική παρουσία τον καταδιώκει...

Γιατί να τη δεις: Γιατί μιλάμε για μια απ' τις καλύτερες ταινίες στο είδος των ατμοσφαιρκών ταινιών μ' ανατριχιαστική γοτθική ατμόσφαιρα! Ξέχνα το ηλίθιο remake με το Χάρι Πότερ Daniel Radcliffe και τ' ανόητα jumps scares που ήταν φτιαγμένα για δεκάχρονους με μυαλό κουνουπιδιού! Το The woman in Black του 1989 έχει την πιο creepy ατμόσφαιρα που φαντάζεσαι, μία εξαιρετικά τρομακτική σκηνή που παίζει να βάλεις τα κλάματα σαν τη Ματίνα Μανταρινάκη και ν αγκαλιάσεις τη γκόμενα σου στον καναπέ, καταπληκτική κλίμακα, ένα σοβαρό λόγο που συμβαίνουν αυτά, καλές ερμηνείες και απόλυτα λογικές αντιδράσεις. Εδώ για παράδειγμα, δε θα δεις ένα δαίμονα να κάνει σάλτο στο ταβάνι και κανείς να μη νοιάζεται, εδώ είναι ευρωπαϊκός κινηματογράφος και ναι ρε φίλε, έχει ποιότητα. Και μπορεί η εικόνα που είναι λίγο παλιά να σε ξενίσει και να πεις χέστο, αλλά εγώ σε προτρέπω ν' αφήσεις τις χαζοσάλτσες και ν' αφεθείς σ' ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά θριλεράκια στην ιστορία του είδους! 

It's movie time (39): Un homme ideal (2015)

Σκηνοθεσία: Yann Gozlan

Βαθμολογία Imdb: 6,8

Είδος: Thriller/Drama

Μικρή περίληψη: Μετά από αλλεπάλληλες απουχίες να εκδόσει το βιβλίο του, ένας συγγραφέας κλέβει το βιβλίο ενός άλλου και τότε αρχίζουν οι συνέπειες...

Γιατί να τη δεις: Υπήρξες ποτέ ερωτευμένος με τις ταινίες "Ripley" και τα έξυπνα ιντριγκαδόρικα σενάρια της Patricia Highsmith που δεν είχαν ιδιαίτερο βάθος αλλά είχαν μπλέξιμο, διλήμματα, σασπένς και ήταν τρομερά διασκεδαστικά; Εάν ναι, αυτός είναι ο λόγος που πρέπει να δεις το Un Homme Ideal. Γιατί το σασπένς κυριαρχεί και ο κλοιός για τον ήρωα σφίγγει διαρκώς βάζοντας σε σε μια διαρκή αγωνια για την τύχη του. Γιατί ταυτίζεσαι. Γιατί όλοι σκεφτήκαμε κάποτε να πάρουμε τον εύκολο δρόμο της επιτυχίας και γιατί όλοι μπήκαμε στο δίλημμα να "κλέψουμε" κάτι από κάποιον που θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στο στόχο. Οκ, δεν ήμασταν όλοι τόσο ηλίθιοι ώστε να κλέψουμε το βιβλίο κάποιου άλλου αλλά και πάλι, πόσες φορές δε μπήκες στο δίλημμα να κερδίσεις κάτι που δεν αξίζεις; Το φιλμ ξετυλίγεται όμορφα απ' τις πρώτες κιόλας σκηνές στις οποίες ο ήρωας αποτυγχάνει παταγωδώς ώσπου έρχεται η στιγμή που τίθεται το μεγάλο δίλημμα: να πάρει τον επικίνδυνο σύντομο δρόμο ή να πάει στον προορισμό του αργά και με ασφάλεια μα με το ρίσκο να μη φτάσει ποτέ; Εσύ τι θα διαλεγες;

It's movie time (38): Kolja (1996)

Σκηνοθεσία: Jan Sverak

Είδος: Drama/Comedy

Βαθμλογία Imdb: 7.7

Μικρή περίληψη: Ένας εργένης μουσικός, περιορισμένος απ' το Σοβιετικό καθεστώς της Πράγας, βλέπει του τη ζωή του ν' αλλάζει όταν συνάπτει λευκό γάμο για οικονομικούς λόγους.

Γιατί να τη δεις: Η νικήτρια ταινία στα Όσκαρ του 1997 δεν είναι ένα μεγαλεπήβολο δράμα που θα σε κρατήσει στην οθόνη με τα μούτρα καρφωμένα σαν τον Πιανίστα. Ούτε και θα σού δείξει ακρότητες όπως κάνουν άλλες ταινίες που κριτικάρουν το δικτατορικό κομμουνιστικό καθεστώς (ή άλλες δικτατορίες), φέρνοντας στην οθόνη σου τις σκληρότερες σκηνές καταπίεσης. Άλλωστε, είναι ευρέως γνωστό ότι οι Τσέχοι έζησαν μια περισότερο light εκδοχή του σοσιαλισμού σε σχέση μ' άλλες χώρες κι έτσι εκφράζεται και στο φιλμ του Σβέρακ. Άνθρωποι αποκλεισμένοι οικονομικά όπως ο πρωταγωνιστής, αστυνομία που βάζει στο μάτι τους αντιφρονούντες επειδή δε σήκωσαν τη σημαία του καθεστώτος, καχυποψία και κοινωνική αρρώστια, εικόνες μιζέριας σε μια πόλη που φθείρεται και που κανείς δεν έχει λεφτά... Κάπως έτσι και στριμωγμένος οικονομικά, ο Λούκα αποφασίζει να δεχτεί την πρόταση και να συνάψει λευκό γάμο με μια γυναίκα απ' τη Ρωσία που χρειάζεται τσέχικο διαβατήριο. Τότε όμως, τα προβλήματα διογκώνονται για να καταλήξουν μ' ένα αρκετά χαριτωμένο και γλυκό -θα τολμήσω να πω- τρόπο σε μια κατάληξη που ούτε ο ίδιος θα μπορούσε να περιμένει. Και στην πραγματικότητα, το Kolja είναι αυτό ακριβώς: μια ταινία που ναι μεν κάνει κριτική στο καθεστώς αλλά δε μένει σ' αυτό κι εμβαθύνει απαλά (όπως τα χρώματα της ταινίας) και με χιούμορ στη ζωή του ήρωα, στις προσδοκίες και τις απογοητεύσεις του και στον τρόπο που έχει επιλέξει να ζει.

It's movie time (37): Wild Strawberries (1957)

Σκηνοθεσία: Ingmar Bergman

Είδος: Drama

Βαθμλογία Imdb: 8.1

Μικρή περίληψη: Λίγο πριν τη βράβευση του στη Λουντ και μετά από ένα δυσάρεστο όνειρο, ένας ηλικιωμένος καθηγητής Ιατρικής θα έρθει αντιμέτωπος με τις σκοτεινότερες πτυχές της ζωής του.

Γιατί να τη δεις: Γιατί δεν υπήρξε ποτέ σκηνοθέτης που να διείσδυσε περισσότερο στην ανθρώπινη ψυχή απ' τον Ingmar Bergman. Και κατά τη γνώμη μου, σ' αυτή την ταινία, το κάνει καλύτερα από κάθε άλλη φορά. Απ' τον ψυχαναλυτικά αναλυμένο εφιάλτη με το κάρο που σπάει (και τι να υποννοεί άραγε....) μέχρι τις σκηνές που νοσταλγεί τη νιότη του που παρομοιάζεται με "Άγριες Φράουλες" έως και τις ψυχρές συζητήσεις με την κυνική και πληγωμένη κουκλάρα νύφη του μέσα στ' αυτοκίνητο. Απ' τη σκηνή που εξηγεί τους λόγους της απομόνωσης του (όλοι συζητάνε για τη συμπεριφορά της γειτόνισσας όπως σήμερα συζητούν για κάτι τύπους που τρώνε καρύδες στο Survivor παρεμπιπτόντως), τις συζητήσεις για το Θεό, τις συζητήσεις με το μετρ (είμαι σίγουρος πως είχε διαβάσει Φρόυντ) την υπέροχη σκηνή που η μοναξιά παρουσιάζεται με φρικτό σκοτάδι και φυσικά, την κατά κάποιο τρόπο αισιόδοξη τελευταία σκηνή (οκ, δεν είναι και τόσο αισιόδοξη αλλά δε βλέπεις Δαλιανίδη), η ταινία φωνάζει ψυχικό βάθος. Και αν είσαι στην κατάλληλη φάση της ζωής σου, δεν πρόκειται κανένας να στο προσφέρει καλύτερα απ' αυτόν κι απ' τις Άγριες Φράουλες.

It's movie time (33): The way back (2010)

Σκηνοθεσία: Peter Weir

Είδος: Adventure

Βαθμολογία Imdb: 7,3

Μικρή περίληψη: Στα χρόνια του Σταλινικού καθεστώτος, κρατούμενοι απ' τα Γκουλάγκ της Σιβηρίας προσπαθούν να διαφύγουν και να φτάσουν με τα πόδια στην Ινδία και στον ελεύθερο κόσμο.

Γιατί να τη δεις: Απ' τα μέσα του 1920 έως εκείνα του 1950, υπολογίζεται πως περίπου 18 εκατομμύρια άνθρωποι πέρασαν απ' τα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας Γκουλάγκ και περίπου 4 εκατομμύρια δε γύρισαν ποτέ. Πολιτικοί αντιφρονούντες κι εθνικότητες που θεωρούνταν "μιάσματα", αναγκάστηκαν να ζήσουν το μαρτύριο της παγωμένης Σιβηρίας και της ατέλειωτης εργασίας για τους σκοπούς της εκβιομηχάνισης της Σοβιετικής Ένωσης του Στάλιν. Αυτό λοιπόν, είναι και το θέμα της ταινίας του Peter Weir "The Way Back", και πιο συγκεκριμένα, ο τρόπος που κάποιοι κρατούμενοι προσπαθούν να διαφύγουν και να σωθούν στην πρώτη μη-κομμουνιστική χώρα στα σύνορα της Σοβιετικής Ένωσης. Κι αυτό φυσικά ήταν και το τραγικό της υπόθεσης, μιας κι η αχανής Σοιβιετική Ένωση περιτρυγιριζόταν από δεκάδες "σοσιαλιστικούς παραδείσους" κι ο κοντινότερος ελεύθερος προορισμός ονομαζόταν Ινδία... Κατά τ' άλλα, η ταινία βρίθει από όμορφες εικόνες, εναλλαγές τοπίων, ατμόσφαιρα, ιστορικές αναφορές και φυσικά το σασπένς που χτίζεται μέσα απ' τις ατελείωτες δυσκολίες των ηρώων να ξεφύγουν απ' τη φρικτή τους μοίρα. Δε θα 'κανε κανένας άλλωστε την απόπειρα να φτάσει απ' τη Σιβηρία στην Ινδία με τα πόδια αν δεν υπέφερε πραγματικά.