Στο παρελθόν, ο ψυχαναλυτής μου με βοηθούσε να ξετυλίξω το κουβάρι των σκέψεων μου και να έρθω ακόμη περισσότερο σε επαφή με τον πραγματικό μου εαυτό. Σε μια από τις πολυάριθμες συζητήσεις μας σχετικά με το φόβο του θανάτου μου μετέφερε μια φράση μιας πρώην συμμαθήτριάς του μια φορά που αναπολούσαν τα σχολικά τους χρόνια: «Αισθανόμασταν τέτοια ευτυχία τότε που δεν μας ένοιαζε να πεθάνουμε». Δυο χρόνια μετά βρέθηκα να περπατάω μόνη αργά ένα αυγουστιάτικο βράδυ στους σκοτεινούς δρόμους του Εδιμβούργου επιστρέφοντας στο ξενοδοχείο από μια βραδινή παράσταση του Fringe Festival. Όσο οι δρόμοι ερήμωναν την αρχική μου χαρά διαδεχόταν ο φόβος. Ο νευρωτικός και ελεγκτικός εαυτός μου άρχισε τις συνήθεις αυτομομφές: μα πώς αποφάσισα να επιστρέψω μόνη βραδιάτικα και να κινδυνεύσω; Για πρώτη φορά όμως ο φόβος διαλύθηκε στιγμιαία. «Είμαι τόσο ευτυχισμένη που τώρα μπορώ να πεθάνω» σκέφτηκα. Αυτή είναι και η ιδέα που διαποτίζει το βιβλίο του Καμύ, που θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργεί ως εγχειρίδιο εξασφάλισης ενός ευτυχισμένου θανάτου ως αναπόφευκτο τέλος μιας ζωής που βιώθηκε όσο μπορούσε να βιωθεί. Ο Καμύ δεν το δημοσίευσε ποτέ γιατί καθώς καταπιανόταν με τον Μερσώ του «Ευτυχισμένου θανάτου», η μεγαλειώδης σύλληψη του «Ξένου» έδωσε πνοή σε έναν άλλο Μερσώ. Ο «Ευτυχισμένος θάνατος» έχει αδυναμίες και ο Καμύ μάλλον το έβλεπε. Είναι περισσότερο άρτιο φιλοσοφικά παρά λογοτεχνικά. Ένας φόνος που διαπράττει ως άλλος Ρασκόλνικωφ στο Αλγέρι έρχεται να απελευθερώσει τον Πατρίς Μερσώ από τα αβάστακτα βάρη της πεζής καθημερινότητάς του εξασφαλίζοντάς του οικονομική άνεση. Τώρα μπορεί να ασχοληθεί με αυτό που απασχολεί όλους μας: να καταφέρει να είναι ευτυχισμένος. Ταξίδια, γυναίκες, καλοπέραση δεν τον οδηγούν στην πολυπόθητη ευτυχία. Αποτραβιέται σε ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα όπου η φύση οργιάζει και ο ήλιος κάνει το νερό να μοιάζει με ασήμι. Εκεί σταδιακά συνειδητοποιεί ότι για να είσαι ευτυχισμένος δεν χρειάζεται παρά μόνο η συνειδητή θέληση για ευτυχία. Απλά, πρέπει να έχεις χρόνο να σκεφτείς τη ζωή σου. Η ευτυχία είναι επιλογή και μόνο στο μυαλό των "τεμπέληδων" είναι συνυφασμένη με αναχωρήσεις και καινούριες ζωές. Τότε και μόνο τότε ο θάνατος δεν αλλάζει τίποτα. Κανείς δεν μπορεί να είναι λιγότερο ή περισσότερο ευτυχισμένος, όταν απλά είναι ευτυχισμένος. Άλλωστε «δεν έζησαν αρκετά αυτοί που δεν έζησαν ποτέ»…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου