Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2024

Οι χειρότερες ιστορίες τρόμου που έχουμε ακούσει...

   Παρασκευή βραδάκι. Ο φωτισμός στο δωμάτιο ιδανικός. Ο καφές αχνίζει. Ο κολλητός με τα γυαλιά και το μπιμπίκι στη μύτη όλος αυτιά. Υπάρχει και μια σαραντάρα με μεγάλο μπράτσο στο δωμάτιο και που κανένας δεν ξέρει πως βρέθηκε εκεί αλλά anyway, είσαι έτοιμος να τους ψαρώσεις με τις τρομακτικές σου ιστορίες τρόμου!

                                                            
Φάτσα-αμφιβολίας





Ένα boyfriend που την έβρισκε με πτώματα
 
    Τύπισσα που κάνει εξετάσεις, ανακαλύπτει πως έχει κολλήσει μικρόβιο που απαντάται στους νεκρούς. Το τρομακτικό της ιστορίας; Το αγόρι της εργάζεται νυχτοφύλακας σε κάποιο νεκροτομείο...
Ποιος/α τη λέει: Η αδερφή μιας παλιάς σου γκόμενας.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, γιατί πηγάζει απ' το μεταμφιεσμένο φόβο μιας έφηβης για σεξουαλικά νοσήματα. Δεύτερον, οι νυχτοφύλακες που "κανονίζουν" πτώματα δε ζουν στην Αθήνα αλλά στη φαντασία του Clive Barker.

                                                                  

Η επίκληση

    Παρέα εφήβων κάνει επίκληση πνευμάτων με πίνακα Ouija ωστόσο τα πράγματα πηγαίνουν στραβά: αντί για το πνεύμα του Ναπολέοντα, τους επισκέπεται ο διάβολος. Ακούγονται τριξίματα στο πάτωμα, το σφηνοπότηρο τρέχει και στο τέλος, ακούγεται ένα τραγούδι απ' το κασσετόφωνο του διοργανωτή της seance, το "It's a wonderful life". 
Ποιος/α τη λέει: Ο φίλος φίλου που έρχεται στην παρέα πρώτη φορά και θέλει να εντυπωσιάσει.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, γιατί ο διάβολος δεν ακούει Pop και δεύτερον, εσύ που είπες αυτή την ιστορία την έχεις κλέψει από σκηνή ταινίας και το ανακάλυψα χτες. Μετά από 11 συναπτά έτη που την πίστευα.



Η νεκρή που έβγαινε στα Friday's

   Κάποιο χειμώνα, ένας φαντάρος βγαίνει ραντεβού με μία κοπέλα και περνάνε υπέροχα. Την επόμενη (και μιας κι εκείνη ξεχνάει το παλτό της στο αμάξι του), πηγαίνει στο σπίτι της με σκοπό να της το δώσει (και να πιάσει και λίγο μπούτι). Τότε, μαθαίνει απ΄ τον έκπληκτο πατέρα της πως η κοπέλα είναι νεκρή! Όχι Θεέ μου!




Γιατί να μην την πιστέψεις: Γιατί καμιά δε θα ξεχνούσε το παλτό της στο καταχείμωνο και γιατί μια πεθαμένη δε νοιάζεται για ραντεβού μ' έναν κοντοκουρεμένο εξοδούχο του Καποτά αλλά για επιμνημόσυνη δέηση.
Ποιος/α τη λέει: Ο ξάδερφος σου πριν πάει φαντάρος.



Ο παππούς 
 
   Γέρος ασθενής βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση σε κάποιο νοσοκομείο. Ξαφνικά, σηκώνεται καθιστός (!) και ρωτάει την ώρα. Ο εγγονός απαντάει δώδεκα παρά τέταρτο κι ο παππούς σχολιάζει με αργόσυρτη άρθρωση: "έχω ένα τέταρτο ακόμα"... Πράγματι, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα ο γέρος τα κακαρώνει.
Ποιος/α τη λέει: Μεταλάς φίλος σου που πασχίζει να φτιάξει ατμόσφαιρα. Δεν τα καταφέρνει ποτέ.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, για την επίπλαστη σημειολογία της ώρας. Δεύτερον, όταν ο κλινικά νεκρός παππούς σου ρωτάει την ώρα δεν απαντάς σα να σε ρώτησε η μάνα σου τι ώρα άναψες το θερμοσίφωνα και τρίτον, κανένας δε θα έμενε στο νοσοκομείο για τον παππού του στις 12 το βράδυ. 



Η μαυροφορεμένη έξω απ' τον Ευαγγελισμό

    Σάββατο κάποιου Δεκέμβρη, δέκα το βράδυ. Μαυροφορεμένη γριούλα ψάχνει ταξί έξω απ' το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Ο ανυποψίαστος ταρίφας τη βάζει στο πίσω κάθισμα κι η κούρσα ξεκινάει για Παλλήνη. Όταν φτάνουν στην ερημιά, η γριά αφαιρεί το μαντήλι κι αποδεικνύεται πως πρόκειται για αιμοσταγή δολοφόνο που το 'χει σκάσει από την Ψυχιατρική πτέρυγα Κορυδαλλού.




Ποιος/α τη λέει: Ο ταρίφας που σε πηγαίνει στο σπίτι.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Γιατί τη λέει ο ταρίφας που σε πηγαίνει στο σπίτι. Δεύτερον,  κανένας δολοφόνος δε μετατρέπεται σε γριά φορώντας απλώς ένα τσεμπέρι, το πολύ πολύ να τον πέρναγες για Drag queen. Τρίτον, η φωνή του δολοφόνου που γλυκαίνει για να μοιάζει με γριάς θυμίζει έναν παλιό παραμύθι σε διασκευή...



Η μπανιέρα

    Παραμονές Χριστουγέννων κι ένας τύπος τα πίνει μόνος του σε κάποιο μπαρ. Κάποια στιγμή, μέσα στο μαγαζί μπαίνει μια πανέμορφη κοπέλα κι αφού εκείνος την κερνάει κάθονται μαζί. Η νύχτα κυλάει υπέροχα και καταλήγουν στο κρεβάτι. Όταν το πρωί ξυπνάει, αντί για το κρεβάτι του βρίσκεται σε μια μπανιέρα με πάγο κι ένα νεφρό λιγότερο. 


Ποιος/α τη λέει: Ο χαζός ανηψιός σου.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πόσες πανέμορφες κοπέλες έχεις δει να μπαίνουν μόνες τους σε μπαρ; 













Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου 2024

Οι χειρότερες μόδες ντυσίματος των περασμένων δεκαετιών...

    Οι μόδες αλλάζουν αλλά κάτι μέσα στα χρόνια παραμένει κοινό: το κακό ανθρώπινο γούστο!

Αστείο-χιούμορ-μπλε-πουκάμισο




60s

Άντρες: Γήινo χρώμα απ' την κορφή ως τα νύχια, μαλλί δεκαριού Λατίνου χαφ, ζώνη πιο πάνω απ' το ύψος του αφαλού. Ούτε στο φούρνο για τυρόπιτα.


Γυναίκες: Φουτουρισμός με καμπάνες και σχέδια τραπουλόχαρτου. Μετά την πρώτη κρίση ηλικίας στα 28.


70s

Άντρες:  Γυαλί ντεγκραντέ, μαλλί καπελάκι περούκα, πουκάμισο που θυμίζει αποτυχημένο βαρώνο ναρκωτικών της Κεντρικής Αμερικής. Ο Τόνυ Σφήνος λίγο πριν από τη σύλληψη του απ' την Αστυνομία μόδας.


Γυναίκες: Βάψιμο πεθαμένου τριών ημερών, ολόσωμο μαύρο see-through με σύμβολα κινέζικης μυθολογίας. Απ' τη συλλογή της Cher όταν τραγουδούσε στο 34ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας στο ύψος της Βαρυμπόμπης. 


80s

Άντρες: Πλούσια χαίτη, αμάνικο see-through με νεκροκεφαλή, καπέλο Mr Bison, τζιν κολλητό. Αν εξαιρέσεις το καπέλο, τα υπόλοιπα συνέβαιναν όντως.


Γυναίκες: Χρυσά σκουλαρίκια, μαλλί περμανάντ, μπλούζα λαμέ. Μια αναφορά στο Βυζάντιο ή ίσως ένα στοίχημα που πήγε στραβά.


90s

Άντρες: Buggy παντελόνι, μπλούζα τσουβάλι, τρελιάρικα χρώματα, καπέλο ανάποδα. Γιατί ρε μάγκες;


Γυναίκες: Τζιν μπουφάν, κίτρινο μποτάκι, σπίθα στο μάτι. Λατρεμένα nineties.


00s

Άντρες: Η περιγραφή δεν είναι διαθέσιμη.



Γυναίκες: Γαλάζιο πάνω, γαλάζιο κάτω, κάτι ανάμεσα σε φόρμα και παντελόνι, κάτι ανάμεσα στο πάω γυμναστήριο και βγαίνω για καφέ. Από παλιότερη επίσκεψη της Britney Spears στο Λάδι στη φωτιά




Τρίτη 10 Σεπτεμβρίου 2024

It's movie time 52: La femme Nikita (1990)

Nikita-1990


Σκηνοθεσία: Luc Besson

Είδος: Crime/Drama/Adventure

Βαθμολογία Imdb: 7,3

Μικρή περίληψη: Μια καταδικασμένη για κακούργημα γυναίκα, παίρνει μια δεύτερη ευκαιρία αλλά το κόστος της είναι τεράστιο...

Γιατί να τη δεις: Γιατί σου άρεσε πολύ το Leon: The Professional. Γιατί χωρίς υπερβολές, η ταινία έχει μόνο μια βαρετή εσάνς τα πρώτα πέντε μ' έξι λεπτά (γιατί αυτό που γίνεται, το παρακολουθείς αγνοώντας γιατί συμβαίνει και κάπως το βαριέσαι...) κι άλλα 5 λεπτά λίγα μετά τα μισά της ταινίας όπου η σκηνή στην πρεσβεία είναι υπερβολική και μ' έμφαση στο στυλ. Από κει και πέρα, το φιλμ του Besson κυλάει νερό και είναι ένα κρυμμένο -οκ όχι τόσο κρυμμένο...- κινηματογραφικό διαμάντι. Μιλάμε άλλωστε για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο σκηνοθέτη που ξέρει καλά πως να τοποθετεί τις σκηνές του, να σου δείχνει με την κάμερα κάτι που έχει ΠΑΝΤΑ ενδιαφέρον και να δίνει βάθος στους παραβατικούς πρωταγωνιστές του (το ίδιο είχε κάνει και στο Leon) που ακόμα κι αν ξέρεις πως είναι δολοφόνοι ή αντικοινωνικά σκουπίδια, στο τέλος τους συμπονάς και τους δικαιολογείς... Συμπερασματικά, μιλάμε για ένα απ' τα καλύτερα crime dramas της ιστορίας. Υστερεί ελάχιστα απ' το Leon (το οποίο γυρίστηκε 4 χρόνια αργότερα και μοιάζει να είναι η βελτιωμένη version του Nikita) αλλά η ταινία είναι υπέροχη και τρομερά διασκεδαστική.