Οι χειρότερες μόδες ντυσίματος των περασμένων δεκαετιών...

    Οι μόδες αλλάζουν αλλά κάτι μέσα στα χρόνια παραμένει κοινό: το κακό ανθρώπινο γούστο!

60s

Άντρες: Γήινo χρώμα απ' την κορφή ως τα νύχια, μαλλί δεκαριού Λατίνου χαφ, ζώνη πιο πάνω απ' το ύψος του αφαλού. Ούτε στο φούρνο για τυρόπιτα.

Γυναίκες: Φουτουρισμός με καμπάνες και σχέδια τραπουλόχαρτου. Μετά την πρώτη κρίση ηλικίας στα 28.

70s

Άντρες:  Γυαλί ντεγκραντέ, μαλλί καπελάκι περούκα, πουκάμισο που θυμίζει αποτυχημένο βαρώνο ναρκωτικών της Κεντρικής Αμερικής. Ο Τόνυ Σφήνος λίγο πριν από τη σύλληψη του απ' την Αστυνομία μόδας.

Γυναίκες: Βάψιμο πεθαμένου τριών ημερών, ολόσωμο μαύρο see-through με σύμβολα κινέζικης μυθολογίας. Απ' τη συλλογή της Cher όταν τραγουδούσε στο 34ο χιλιόμετρο της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας στο ύψος της Βαρυμπόμπης. 

80s

Άντρες: Πλούσια χαίτη, αμάνικο see-through με νεκροκεφαλή, καπέλο Mr Bison, τζιν κολλητό. Αν εξαιρέσεις το καπέλο, τα υπόλοιπα συνέβαιναν όντως.

Γυναίκες: Χρυσά σκουλαρίκια, μαλλί περμανάντ, μπλούζα λαμέ. Μια αναφορά στο Βυζάντιο ή ίσως ένα στοίχημα που πήγε στραβά.

90s

Άντρες: Buggy παντελόνι, μπλούζα τσουβάλι, τρελιάρικα χρώματα, καπέλο ανάποδα. Γιατί ρε μάγκες;

Γυναίκες: Τζιν μπουφάν, κίτρινο μποτάκι, σπίθα στο μάτι. Λατρεμένα nineties.

00s

Άντρες: Η περιγραφή δεν είναι διαθέσιμη.

Γυναίκες: Γαλάζιο πάνω, γαλάζιο κάτω, κάτι ανάμεσα σε φόρμα και παντελόνι, κάτι ανάμεσα στο πάω γυμναστήριο και βγαίνω για καφέ. Από παλιότερη επίσκεψη της Britney Spears στο Λάδι στη φωτιά. 

It's movie time 52: La femme Nikita (1990)

Σκηνοθεσία: Luc Besson

Είδος: Crime/Drama/Adventure

Βαθμολογία Imdb: 7,3

Μικρή περίληψη: Μια καταδικασμένη για κακούργημα γυναίκα, παίρνει μια δεύτερη ευκαιρία αλλά το κόστος της είναι τεράστιο...

Γιατί να τη δεις: Γιατί σου άρεσε πολύ το Leon: The Professional. Γιατί χωρίς υπερβολές, η ταινία έχει μόνο μια βαρετή εσάνς τα πρώτα πέντε μ' έξι λεπτά (γιατί αυτό που γίνεται, το παρακολουθείς αγνοώντας γιατί συμβαίνει και κάπως το βαριέσαι...) κι άλλα 5 λεπτά λίγα μετά τα μισά της ταινίας όπου η σκηνή στην πρεσβεία είναι υπερβολική και μ' έμφαση στο στυλ. Από κει και πέρα, το φιλμ του Besson κυλάει νερό και είναι ένα κρυμμένο -οκ όχι τόσο κρυμμένο...- κινηματογραφικό διαμάντι. Μιλάμε άλλωστε για έναν εξαιρετικά ταλαντούχο σκηνοθέτη που ξέρει καλά πως να τοποθετεί τις σκηνές του, να σου δείχνει με την κάμερα κάτι που έχει ΠΑΝΤΑ ενδιαφέρον και να δίνει βάθος στους παραβατικούς πρωταγωνιστές του (το ίδιο είχε κάνει και στο Leon) που ακόμα κι αν ξέρεις πως είναι δολοφόνοι ή αντικοινωνικά σκουπίδια, στο τέλος τους συμπονάς και τους δικαιολογείς... Συμπερασματικά, μιλάμε για ένα απ' τα καλύτερα crime dramas της ιστορίας. Υστερεί ελάχιστα απ' το Leon (το οποίο γυρίστηκε 4 χρόνια αργότερα και μοιάζει να είναι η βελτιωμένη version του Nikita) αλλά η ταινία είναι υπέροχη και τρομερά διασκεδαστική.