Γιατί δε βρίσκεις τ' άλλο σου μισό...

    Πήγες γυμναστήριο, αγόρασες πουλόβερ με ρίγες, πήρες αμάξι. Όμως τις πταίει κι είσαι ακόμα μόνος;

Κάνεις ΜΟΝΙΜΑ Like

Ανεβάζει σκυλάδικο; Like. Τον κώλο της; Like. Τις πολιτικές της θέσεις όπου "οι πάντες τα τρώνε κι όλοι είναι τα ίδια σκατά;". Super like. Δηλώνει αρνήτρια εμβολίων; Like κι εκεί. Βγάζει φωτογραφία το ριζότο που έφτιαξε το μεσημέρι και που κανένας δεν ενδιαφέρεται να δει; Like ξανά μα να θυμάσαι: κανένας οπαδός της Milan δεν έπαιξε ποτέ στη Milan. Ούτε ένας.

Κλαίγεσαι

Είπαμε να δείξεις ευαισθησίες μα εσύ το γάμησες και κλαίγεσαι σαν τη Μάρθα Βούρτση με πυρετό και χρέη. Για την προηγούμενη σχέση σου πριν 11 χρόνα στην Τρίτη γυμνασίου, για τη φουσκωμένη ΔΕΗ, για την κίνηση κάθε πρωϊ, για έναν μαλάκα στη δουλειά σου που σου κάνει bullying, για τα πάντα! Και φυσικά γίνεσαι δυσάρεστος. Και φαίνεσαι loser. Κι αυτό είναι κακό.

Φοράς μπανάνα

Αυτό.

Δεν έχεις άποψη

Ο συλλογισμός σου είναι ο εξής: για να γίνει κοπέλα σου δεν πρέπει να την προσβάλεις (σωστά) και για να μην την προσβάλεις δεν πρέπει ν' αγγίξεις ευαίσθητα θέματα και γι' αυτό δεν πρέπει να εκφέρεις γνώμη κι αν εκφέρεις πρέπει να συμφωνείς (λάθος). Ότι πιο βαρετό σκαρφίστηκε άνθρωπος δηλαδή και μάντεψε, κανένας δε θέλει να συναναστρέφεται με βαρετούς. Κανένας.

 

It's movie time (42): Groundhog day (1993)

Σκηνοθεσία: Harold Ramis

Βαθμολογία Imdb: 8,0

Είδος: Comedy

Μικρή περίληψη: Ένας κυνικός και μισάνθρωπος ρεπόρτερ, εγκλωβίζεται στην ίδια ημέρα και στο χειρότερο για εκείνον μέρος, σε κάποιο Πανσατώνυ στα σύνορα με Καναδά...

Γιατί να τη δεις: Γιατί "Η μέρα της Μαρμότας" είναι ταινιάρα, γιατί είναι έξυπνη κι αστεία και γιατί είναι Χριστούγεννα. Και προφανώς οι περισσότεροι την ξέρετε κι αντιλαμβάνεστε πλήρως τα γραφόμενα αλλά για κάποιους ίσως είναι η πρώτη φορά. Χωρίς υπερβολές, ο Μπιλ Μάρεϋ είναι ιδανικός για το ρόλο του κυνικού μισανθρώπου (παρ' όλο που η πρώτη επιλογή του Ράμις ήταν ο Τομ Χανκς) ενώ η Άντι Μακ Ντάουελ ξεχειλίζει από εκείνο το συνδυασμό αθωότητας κι ομορφιάς δίνοντας στην ταινία την απαραίτητη γλύκα. Η ταινία είναι γεμάτη από "κακά" αστειάκια χωρίς στάλα ενοχής και πολιτικής ορθότητας ενώ σε δεύτερο πλάνο, ο συμβολισμός "για το πόσο μονότονες και ίδιες είναι οι μέρες χωρίς αγάπη" όπως και οι λίγες δραματικές της στιγμές, παρ' ότι στις περισσότερες ταινίες θα έβγαιναν λίγο σαν ένα χαζοδιδακτικό νόημα που εκβιάζει συναισθήματα, στο συγκεκριμένο φιλμ λειτουργούν απόλυτα. Γιατί σ' όλη την προηγούμενη διάρκεια, έχουν προηγηθεί αμέτρητες σκηνές όπου η πρόθεση του σκηνοθέτη είναι πάντα να περάσεις καλά. Γιατί το νόημα έρχεται πλάγια και κάθε φορά που πάει να μπει βαθύτερα, υπάρχουν σκηνές comic relief που σε ξαναβάζουν στο σκοπό της ταινίας: να γελάσεις. Αξίζει επίσης να ειπωθεί, ότι απ' το σενάριο πηγάζουν και μερικά ενδιαφέροντα ερωτήματα φιλοσοφικής φύσεως όπως "πως θα ήταν οι μέρες μας αν ξυπνούσαμε πάντα στο ίδιο μέρος και στην ίδια ηλικία χωρίς να υπάρχει ο κίνδυνος του θανάτου ή το βάρος των συνεπειών του χρόνου, μιας και κάθε ημέρα, όλες σου οι καλές ή οι κακές συμπεριφορές θα είχαν σβηστεί και η ζωή σου θα κυλούσε μέσα σε μια αναπόδραστη σκλαβιά αλλά συγχρόνως και μια συγκλονιστική ελευθερία που θα άλλαζε το νόημα στα πάντα.  Για όλους αυτούς τους λόγους, το Groundhog day είναι οπωσδήποτε μια από τις κορυφαίες προσπάθειες του ανθρώπινου ειδους να δημιουργήσει κωμωδία.