Τρίτη 14 Νοεμβρίου 2023

Η τεχνοφοβία σου και τι συνέβαινε στους ανθρώπους παλιότερα

Ναι ξέρω. Η τεχνολογία κάνει τον άνθρωπο δυστυχή, εξαρτημένο και πιόνι ενώ την παλιά εποχή ήταν αθώος, ελεύθερος και κοιμόταν με τις πόρτες ανοιχτές. Ας κάνουμε όμως ένα reality check κι ας δούμε τι συνέβαινε παλιά...


Βλάβη με τ' αυτοκίνητο νύχτα σε κάποιον επαρχιακό


Στα χρόνια της αθωότητας

Αφού έβριζες τη γυναίκα και τα παιδιά σου που σε γλωσσόφαγαν, έπαιρνες το φακό κι έβγαινες στο δρόμο για ωτοστόπ. Μια ώρα μετά κι αφού η προσπάθεια ήταν μάταιη, ξανάβριζες τη γυναίκα και τα παιδιά σου που σε γλωσσόφαγαν -και που τώρα έκλαιγαν με λυγμούς- και πήγαινες να βρεις κάποιο σπίτι στην ευρύτερη περιοχή κι ελπίζοντας να μην πέσεις σ΄ εκείνο του Ασημάκη Κατσούλα. Αφού κι αυτό ήταν μάταιο μιας κι ήσουν στη μέση του πουθενά και το μόνο που ακουγόταν ήταν τα ουρλιαχτά των λύκων απ' τα γύρω βουνά, έμπαινες στο αυτοκίνητο ξανά, κλείδωνες την πόρτα και περίμενες άυπνος να ξημερώσει και να κάνεις την ίδια διαδικασία.








Σύγχρονη εποχή 

Βρίσκεις το στίγμα σου στο Google Maps και παίρνεις τηλέφωνο την οδική.
















Η Εφορία 

Στα χρόνια της αθωότητας

Παλιότερα, όσο και να ΄τρεμες με την ιδέα, τουλάχιστον δυο φορές το χρόνο έπρεπε ν' αντιμετωπίσεις στα ίσια το τέρας της γραφειοκρατίας. Έπαιρνες λοιπόν ανάσα και ξεκινούσες. Για ν' αποφύγεις τον κόσμο σηκωνόσουν χαράματα. Αυτή βέβαια ήταν ελπίδα φρούδα. Ότι ώρα και να πήγαινες στην εφορία, ακόμα και στις 4 το πρωϊ και μετά από ξενύχτι στο Λα Μαμούνια, υπήρχαν εκεί πέρα τουλάχιστον 16 άτομα και καμιά σαρανταριά που ερχόντουσαν μετά κι έμπαιναν στην ουρά εμβόλιμα λέγοντας την ατάκα "έχω ραντεβού με την υπηρεσία από χθες". Τελικά, γύρω στη μία το μεσημέρι (της επόμενης Τετάρτης) κι αφού 1.794 άνθρωποι σε είχαν προσπεράσει γιατί είχαν ραντεβού με την υπηρεσία, είχες πια τελειώσει και μπορούσες να συνεχίσεις τη ζωή σου ακάθεκτος. Μέχρι φυσικά την επόμενη φορά.









Σύγχρονη εποχή

Τι κάνεις: Μπαίνεις στο Taxisnet και κάνεις log in.












Ανθρώπινη επικοινωνία 

Στα χρόνια της αθωότητας  

 Μια όχι και τόσο παλιά εποχή, για να μιλήσεις με τη σχέση σου έπρεπε να πάρεις στο σταθερό της τηλέφωνο. Και ναι, πριν απ' την αναγνώριση κλήσεων, αυτό σήμαινε ότι τις περισσότερες φορές θ' αναγκαζόσουν να μιλήσεις πρώτα με τους γονείς της. Χειμώνα καλοκαίρι λοιπόν και για να ΄χεις ιδιωτικότητα, πήγαινες σε κάποιο καρτοτηλέφωνο που μύριζε σκόρδο και ξυπνούσες τη μάνα και τον πατέρα της -που άσχετα με την ώρα που έπαιρνες κοιμόντουσαν πάντα για μεσημέρι- για να δεχτείς την ξυνισμένη φωνή ή την ανάκριση τους μέχρι που στο τέλος θα σου έλεγαν πως διάβαζε και να πάρεις αργότερα.










Σύγχρονη εποχή

 Την καλείς στο κινητό της. Αν δεν απαντήσει την παίρνεις στο Viber. Αν δεν απαντήσει στο Viber της στέλνεις στο Messenger. Αν δεν απαντήσει στο Messenger περιμένεις δέκα λεπτά και πηγαίνεις σπίτι της.
















Επίσκεψη σε φίλο

Στα χρόνια της αθωότητας

Τι έκανες: Στα χρόνια της αθωότητας, αν ήθελες να κάνεις επίσκεψη στο σπίτι φίλου, έπρεπε να πληρείς οπωσδήποτε δυο βασικές προϋποθέσεις: η πρώτη ήταν να κρατάς στο χέρι γλυκά, έστω ένα μισόκιλο εκλέρ. Η δεύτερη, αν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινες στο σπίτι του φίλου σου, ήταν να έχεις ανοίξει το χάρτη από πριν, να ΄χεις βρει τη διεύθυνση και να ΄χεις μετρήσει το στενό που θα στρίψεις για όταν με το καλό πλησιάσεις στο σπίτι. Εναλλακτικά, θα ΄πρεπε να ρωτήσεις τον πρώτο ευγενικό άνθρωπο που θα συναντούσες στο δρόμο και να εύχεσαι να γνωρίζει το σημείο για το οποίο ρωτάς. Κι αυτό μπορεί να συνέβαινε για ώρες και κάποιες φορές να μην τα κατάφερνες ποτέ.









Σύγχρονη εποχή

Βάζεις τη διεύθυνση στο Gps του κινητού.




Τρίτη 7 Νοεμβρίου 2023

It's movie time (41): A monster calls (2016)

Bayona-7-λεπτά-μετά-τα-μεσάνυχτα

"Δεν υπάρχει πάντα κάποιος καλός και κάποιος κακός. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι κάπου στο ενδιάμεσο".


Σκηνοθεσία: Bayona

Βαθμολογία Imdb: 7,4

Είδος: Drama, Fantasy

Μικρή περίληψη: Ένας "πολύ γέρος" για να 'ναι παιδί πιτσιρικάς, βλέπει τη ζωή του ν' αλλάζει όταν κάτι που μοιάζει με τέρας τον επισκέπτεται για πρώτη φορά...

Γιατί να τη δεις: Γιατί αν σου άρεσε Ο Λαβύρινθος του Πάνα, το αριστούργημα του Bayona "A monster calls" θα σου αρέσει το ίδιο και περισσότερο. Γιατί είναι βαθιά συγκινητικό. Γιατί έχει εξαιρετική κλίμακα, πράγμα που σημαίνει ότι στο τέλος κορυφώνει και κάπου καταλήγει. Γιατί ο σκηνοθέτης του "Ορφανατροφείο" έχει τον τρόπο του να χτίζει συμπαθητικούς χαρακτήρες και κυρίως ν' αποφεύγει το μανιχαϊσμό των λαϊκιστών της τέχνης με το δίπολο καλός-κακός δίνοντας στους χαρακτήρες του ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Γιατί έχει καταπληκτική φωτογραφία (απίστευτα μελαγχολικά χρώματα στην "πραγματικότητα", ζωηρά και ζωντανά στις επισκέψεις του τέρατος...). Αλλά στο τέλος τέλος, η ταινία είναι κάτι σημαντικότερο απ' όλ' αυτά τα ωραία χαρακτηριστικά: είναι ένα πρώϊμο ταξίδι στην ενηλικίωση, μια ενηλικίωση που πρέπει να έρθει νωρίς γιατί οι καταστάσεις πιέζουν ασφυικτικά και τα πάντα μοιάζουν δύσκολα κι ασήκωτα... Και αυτό είναι κάτι που αργά ή γρήγορα αντιμετωπίζουμε όλοι, η ανάγκη για επιβίωση άλλωστε γεννάει τις καλύτερες ιδέες.