Σκηνοθεσία: Danny Boyle
Είδος: Survival Thriller/Drama
Βαθμολογία Imdb: 7,6
Μικρή περίληψη: Ένας ερασιτέχνης ορειβάτης, παγιδεύεται στο πιο απομονωμένο σημείο στον κόσμο, κάπου ανάμεσα απ' τα βουνά της Γιούτα...
Γιατί να τη δεις: Να εξομολογηθώ το εξής: τα extreme sports τα σιχαίνομαι και ποτέ μου δεν κατάλαβα πραγματικά την κάψα κάποιου ν' ανεβάσει ανδρεναλίνη με τέτοιο τρόπο και βάζοντας τον εαυτό του σ' αχρείαστο κίνδυνο. Υπό αυτή την έννοια, το 127 Hours, παρ' ότι είχε προταθεί για 6 Όσκαρ, ήταν μια ταινία που δεν είχα τη διάθεση να παρακολουθήσω για χρόνια, κυρίως γιατί θα ήταν αδύνατο να ταυτιστώ με τον ήρωα. Όμως ο Danny Boyle έχει αληθινό ταλέντο. Και τελικά τον εμπιστεύτηκα. Και καταφέρνει να σκηνοθετήσει μια ταινία γεμάτη αγωνία (ειλικρινά στις τελευταίες σκηνές είχα ανεβάσει παλμούς) και να της δώσει βάθος. Γιατί μπαίνει στον εγκέφαλο του ήρωα όσο καλά θα το 'κανε ένας συγγραφέας σ' ένα καλό βιβλίο. Κι εκεί που λες ότι είναι σχεδόν αδύνατο με τέτοιο περιορισμό χώρου να μη βαρεθείς και να μην πιάσει ταβάνι η ιστορία -τρομερή ειρωνεία αν σκεφτούμε ότι ο Aron Alston έψαχνε την περιπέτεια στ' απέραντα βουνά της Γιούτα...-, ο Boyle τα καταφέρνει να θρέψει τ' οπτικό μας νεύρο με μικρά παράλληλα stories που λειτουργούν εξαιρετικά γιατί έχουμε την ευκαιρία να μάθουμε ποιος είναι ο άνθρωπος που εγκλωβίστηκε και που κατά πάσα πιθανότητα θα πεθάνει όντας εξαφανισμένος και χαμένος απ' όλους.
Σε δεύτερη φάση, είναι σχεδόν μεταφυσικό αλλά κανένας δε μπορεί να σου μεταδώσει καλύτερα το συναίσθημα της νεότητας (Trainspotting, Shallow Grave, The Beach) ενώ σε τρίτη, θυμήσου το εξής: η πίεση μπορεί ενίοτε να φέρει τις καλύτερες ιδέες. Ή τις χειρότερες. Εξαρτάται από ποια πλευρά θα το κοιτάξει κανείς.
