Γιατί να τη δεις: Γραμμένη απ' το Richard Matheson, αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Steven Spielberg. Το Duel είναι ο ορισμός του road horror movie και της μινιμαλιστικής απλότητας. Η ταινία στην κυριολεξία έχει μηδαμινό σενάριο και ΟΜΩΣ, είναι τόσο ταλαντούχος αυτός ο πιτσιρικάς με το όνομα Steven (παρόλο που ακόμα δε τον ξέρει ούτε η μάνα του...), που η ταινία σε καθηλώνει και σ' αφήνει με το στόμα ανοιχτό απ' την αρχή ως το τέλος. Η ένταση σταδιακά γίνεται απίστευτη, το τοπίο όμορφο και κατάλληλο (γιατί στην έρημο είσαι πάντα ορατός) κι ο ρυθμός τέλειος. Η σκηνοθετική αφήγηση είναι δεξιοτεχνική απόλυτα. Η χρήση της κάμερας είναι σχεδόν χειρουργική: κοντινά πλάνα που αποτυπώνουν την αγωνία του πρωταγωνιστή, μακρινές λήψεις που ενισχύουν την αίσθηση απομόνωσης και σκηνές δράσης γεμάτες δυναμική. Το βρώμικο σκοτεινό φορτηγό ενσαρκώνει το κακό και λειτουργεί ως σύμβολο της ανώνυμης και παράλογης βίας μεταξύ των ανθρώπων. Ή ίσως του φόβου για το άγνωστο...Υπάρχουν ακόμη εξαιρετικές σκηνές δράσης αλλά η καλύτερη σκηνή της ταινίας για μένα, είναι η σκηνή στο εστιατόριο όπου διεισδύουμε στον ψυχισμό του ήρωα με αποτέλεσμα να το συμπαθήσουμε και ν' αγωνιούμε ακόμα περισσότερο για την τύχη του. Κυρίες και κύριοι, το κορυφαίο road horror movie όλων των εποχών.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
-
Πράγματα συνηθισμένα και πράγματα ασυνήθιστα. Κάποια λογίζονται σαν "πρέπει" και άλλα σαν ακριβώς το αντίθετο. Κάποια κρύβο...
-
Προτάσεις που ξεστομίζεις και θα 'πρεπε να τιμωρηθείς με δημόσιο μαστίγωμα και διαπόμπευση στην Ομόνοια. Ατάκα νού...
-
Οι γαστριμαργικές προτάσεις του θανάτου Λοιπόν ψηλέ, μ ην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις. Ξέρεις καλά για τι μιλάω. Για "ψαγμένα...
Το καλύτερο στο είδος του μακράν! Την προτείνω σε όποιον γουστάρει αυτό το στιλ αδιαπραγματευτα
ΑπάντησηΔιαγραφή