Γιατί να τη δεις: Γιατί το Eastern Promises του David Cronenberg -σε αντίθεση με πολλές ταινίες του είδους- δεν είναι μονόπατο. Δεν εστιάζει μόνο στη δράση για τους χαζούς που φοβούνται να νιώσουν κάτι περισσότερο απ' την τεστοστερόνη στο αίμα τους αλλά είναι κινηματογραφημένο με ζεστό συναίσθημα. Κι ο συνδυασμός αυτός είναι καλός. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο σ' ενδιαφέρει η τύχη των ηρώων του. Γιατί δε βλέπεις καρικατούρες αλλά καλοφτιαγμένους ανθρώπινους χαρακτήρες μ' αδυναμίες κι εσωτερικές συγκρούσεις. Μαθαίνεις τα κίνητρα τους αλλά δε χάνεις ποτέ την ισορροπία ανάμεσα στο ψυχογράφημα και στην καλογραμμένη πλοκή μυστηρίου που έχει υπογράψει το ταλαντούχο χέρι του Steven Knight (Locke). Πέρα απ' αυτό, υπάρχει καλός ρυθμός, μια διαρκώς αυξανόμενη απειλητική ατμόσφαιρα, ενδιαφέροντες πρώτοι και δεύτεροι ρόλοι και κάποιες πετυχημένες comic relief σκηνές. Παρεμπιπτόντως, η σκηνή με την εικόνα και το Βίγκο Μόρτενσεν θυμίζει κάτι από Ντοστογιέφσκι...
Μειονεκτήματα: Αν εξαιρέσουμε την αμηχανία μας τη στιγμή που αντικρύζουμε τον κώλο του Βίγκο (και για ένα γεμάτο τρίλεπτο), τίποτα τ' αξιοσημείωτο. Η ταινία σε βυθίζει στο σύμπαν της και περνάει νερό ενώ διατηρεί το μυστήριο μέχρι το τέλος.
Ντροπιαστικό λάθος: Η τελευταία σκηνή στο ποτάμι κρύβει μέσα της μια μεγάλη αμφιθυμία του σκηνοθέτη: το μωρό τελικά κλαίει ή κοιμάται;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου