Το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ατενσιοχοριλίκι στο θάνατο που ΠΡΕΠΕΙ να σταματήσεις τώρα!

   Το διαδικτυακό πένθος στα χρόνια των Social Media

    Έχει συμβεί ξανά και στο μέλλον θα γίνει και πάλι. Ωστόσο, με αφορμή το θάνατο του Kobe Bryant καθώς και του διαδικτυακού θρήνου που στήθηκε στα social media, παίρνω το θάρρος να παραθέσω εδώ πέρα κάποια μηνύματα που γράφτηκαν δημοσίως εκείνες τις ημέρες σε μπασκετικό φόρουμ:


"Πρώτη φορά που μπαίνω Facebook και ψυχοπλακωνομαι........ Αχ ρε Χαρε όχι και τη 14χρονη....φοβήθηκες ότι θα γίνοταν και αυτή το επόμενο αστέρι στ γυναικείο μπάσκετ και τη πήρες νωρις".

"Οχι και τα παιδακια ρε γαμωτο...
Ποσο κριμα και για την κορη του και για το παιδακι του αλλου συνεπιβατη...
Απιστευτη τραγωδια.Δυναμη στις μαναδες τους πραγματικα".

"ΔΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΟ ΠΙΣΤΈΨΩ ΘΕΈ Μ 😥😥😥".

"Δυστυχώς οι νεκροί τελικά ήταν 9, ο πιλότος και 8 επιβάτες, εκ των οποίων οι 4 που αναφέρθηκαν...".

"Τελευταίες πληροφορίες...Στο ελικόπτερο ήταν μόνο η μία κόρη του Κόμπι, η Gianna. Οι άλλοι 3 νεκροί είναι ο πιλότος και ενα ζευγάρι, η κόρη του οποίου επαιζε μπάσκετ μαζί με την Gianna".

Ας είμαστε λίγο ειλικρινείς

    

    Παρατηρείτε κι εσείς κάτι; Υπάρχει μια διάθεση "απόλαυσης" εδώ πέρα και αυτή η κρυφή κανιβαλιστική απόλαυση εκφράζεται με περαιτέρω πληροφορίες για το νεκρό, με διάθεση για κουτσομπολιό και με θεατρινισμούς που δεν έχουν καμία ρεαλιστική υπόσταση γιατί:

α) οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ συγγενική, φιλική ή ίσως πνευματική σχέση με το νεκρό που να αιτιολογεί ένα τέτοιο συναίσθημα πένθους. 

β) τα σχόλια τους δεν εξυπηρετούν τίποτα μιας και κανένας από τους συγγενείς -που έχουν πραγματική ανάγκη από παρηγοριά και συμπόνοια- δεν πρόκειται να τα διαβάσει ΠΟΤΕ και

γ) ο αληθινός ανθρώπινος πόνος είναι βουβός. ΝΑΙ ΜΑΡΘΕΣ ΒΟΥΡΤΣΗ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ, ΒΟΥΒΟΣ! Δεν εκφράζεται με φωναχτές ατάκες του τύπου "ΩΙΜΕ τι μας βρήκε" ή "μακάρι να μην ξημέρωνε ποτέ αυτή η ημέρα" αλλά με ειλικρινή και βαθιά συναισθηματική απόσυρση, με έλλειψη όρεξης να ακολουθήσεις ακόμα και την παραμικρή σου συνήθεια και τόσα ακόμα συναισθήματα που είναι αδύνατον να καταγραφούν εδώ πέρα αυτή τη στιγμή...

Συμπέρασμα

    O μόνος τελικά που εξυπηρετείται απ' όλο αυτό αγαπημένε μου ανθρωποχιμπατζή, είναι το φιλάρεσκο ένστικτο σου καθώς και το κανιβαλίστικο ένστικο των γύρω σου. Δεν είναι εγκληματικό ούτε και μη εξηγήσιμο αλλά είναι τουλάχιστον καιρός να το αντιληφθείς. Προτού λοιπόν ετοιμαστείς για την επόμενη βαρύγδουπη ατάκα πένθους, θυμήσου ότι ο θάνατος κάποιου -όσο σημαντικός ή ασήμαντος σου μοιάζει-, ίσως ν' αξίζει για μία και μόνη φορά να κάνεις κάτι που δεν έχεις κάνει ποτέ μέχρι τώρα, να βγάλεις το σκασμό σεβόμενος με τη σιωπή σου αυτούς που πενθούν πραγματικά.

ΥΓ: το μικρό σημερινό άρθρο, δεν αναφέρεται φυσικά σε ανθρώπους που έγραψαν ένα "κρίμα" ή ένα "RIP" ή πόσταραν δημοσίως τη φωτογραφία του Bryant προσπαθώντας να ξεγελάσουν κάπως την υπαρξιακή τους αγωνία...