Είδος: Drama/Thriller
Μικρή περίληψη: Κατά τη διάρκεια μιας κρουαζιέρας, ένας εκκεντρικός παραπληγικός εξιστορείται σ' έναν άγνωστο την ιστορία του "διαλυμένου" έρωτα του.
Γιατί να τη δεις: Γιατί θα σου κρατήσει το ενδιαφέρον απ' την αρχή ως το τέλος και γιατί κανένας δε θα μπορούσε να πιάσει ένα βιβλίο σαν αυτό του Πασκάλ Μπρύκνερ (με σαδομαζοχισμό, ακραίες καταστάσεις και μερικές άβολες αλήθειες) και να το σκηνοθετήσει καλύτερα απ' το Ρομάν Πολάνσκι. Και εντάξει, γνωρίζουμε πόσο σπουδαίος σκηνοθέτης είναι ο Πολάνσκι αλλά εδώ μας δείχνει κάτι που νομίζω πως έχει δείξει σ' ελάχιστες ταινίες του, ίσως βασικά να το 'χει κάνει ακόμα μια φορά με το φιλμ Ο Πιανίστας: τη συναισθηματική πλευρά της ανθρώπινης πτώσης. Σε όρους ερωτικών σχέσεων τώρα, θα μποροούσαμε να το περιγράψουμε ως εξής: ο ενθουσιασμός του ξεκινήματος, η αγωνία όταν αυτό σταδιακά χάνεται και η αβυσσαλέα παρακμή στο τέλος. Τα Μαύρα Φεγγάρια του Έρωτα δεν αποτελούν ψυχογράφημα με την έννοια ότι ελάχιστοι θα ταυτιστούν με τις αντιδράσεις των ηρώων που είναι ακραίες στα χρόνια της "παρακμής", είναι όμως μια ειλικρινής ματιά για τη φθορά των σχέσεων που δε συνηθίζει να μας αφηγείται κανένας σκηνοθέτης. Κι ενώ συνήθως οι ταινίες εξιστόρησης τείνουν να γίνονται λίγο βαρετές, εδώ πέρα υπάρχει ενδιαφέρον και σε κανονικό χρόνο μιας και το ταξίδι του ζευγαριού με το κρουαζιερόπλοιο περικλείεται από μυστήριο γύρω απ' τον τελικό τους σκοπό. Για το τέλος, ο συνδυασμός του μελαγχολικού soundtrack απ' το δικό μας Vangelis και του νοσταλγικού παρελθόντος των ηρώων, θα σε κάνει να μελαγχολήσεις και σίγουρα να ταυτιστείς με δικά σου ζητήματα που ήρθε η ώρα να επιλύσεις. Και καμία επίλυση δεν περνάει από εύκολα μονοπάτια...
