Τα 5 χειρότερα πάρτυ γενεθλίων που έχεις βρεθεί...

    

 Το σαλόνι με τους άσχετους

Ποια το οργανώνει: Εικοσοκτάχρονη φίλη σου απ' τη Σχολή με το διαολεμένο χούι της ατέρμονης κοινωνικότητας

Τι λάθος διαπράτει: Καλεί ένα μάτσο αγνώστους που δεν καταφέρνουν παρά ν΄ αλλάξουν κάποιες ελάχιστες τυπικές κουβέντες συστάσεων και αρκετά παγωμένα αμήχανα χαμόγελα.

Σημείο καμπής: Το χαμήλωμα του Μηλιώγκα μαζί με το ταυτόχρονο άνοιγμα της τηλεόρασης...

Κορυφαία αμήχανη στιγμή: Το "τι άλλα;" που ακούγεται από μία τριανταπεντάχρονη υπάλληλο της Πρόνοιας πριν απ' το σερβίρισμα του γλυκού.

 Το κάλεσμα στα μπουζούκια

Ποιος το οργανώνει: Συνάδελφος απ' τη δουλειά με σύμβαση έξι μηνών. 

Τι λάθος διαπράτει: Χωρίς να ρωτήσει κανέναν, αγοράζει λουλούδια και παραγγέλνει μπουκάλια ενώ από την πίστα, ακούγονται τα χειρότερα γυφτοτράγουδα στην ιστορία της μουσικής.

Σημείο καμπής: Η ατάκα του εορτάζοντα "είχα τρελά έξοδα αυτό το μήνα..." μισή ώρα πριν έρθει ο λογαριασμός.
Κορυφαία αμήχανη στιγμή: Η ατάκα του ίδιου "παιδιά είναι 53 ευρώ το άτομο" όταν έρχεται ο λογαριασμός.

Το σπίτι με την τούρτα

Ποιος το οργανώνει: Ένας παλιός σου συμμαθητής απ' το Γυμνάσιο.

Τι κάνει ο εορτάζοντας: Σε προϊδεάζει για party "μπόμπα" στο οποίο θα υπάρχουν ποτά, μουσική και κορίτσια που θα χορεύουν στο καθιστικό φορώντας bikini. Τελικά, στο κάλεσμα δεν ανταποκρίνεται κανένα άλλο κορόϊδο εκτός από σένα.

Σημείο καμπής: Η αναπάντητη κλήση του εορτάζοντα στον κολλητό του στις δέκα και μισή...

Κορυφαία αμήχανη στιγμή: Όταν χτυπάει το κουδούνι και καταφτάνει η θεία με την τούρτα μπισκότο.

Τα γενέθλιας της σαραντάρας

Ποια το οργανώνει: Η σαραντάχρονη αγαπημένη ξαδέρφη σου.

Τι λάθος διαπράττει: Ενώ αισθάνεται άθλια εδώ και μέρες, για να ξεγελάσει τη θλίψη της καλεί κάποιους φίλους και συγγενείς σε μπαρ και με σκοπό να γιορτάσει τα σαρακοστά της γενέθλια. Στην αρχή μοιάζει κεφάτη, τα χαμόγελα είναι πλατιά και κατεβάζει τα ποτά το ένα πίσω απ' το άλλο...

Σημείο καμπής: Η φαινομενικά αθώα φράση " Ρε πως περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια" που εικάζεται να λέει μετά το τρίτο ποτηράκι ουίσκι...

Κορυφαία αμήχανη στιγμή: το κουβάλημα της στ' αμάξι σου και το γοερό της κλάμα επάνω στον ώμο σου ενώ βάζεις δευτέρα.

Τα γενέθλια μπόμπα-σάντουιτς

Ποιος τα οργανώνει: Ένας σπαγγοραμένος φίλος σου απ' το στρατό.

Τι λάθος διαπράττει: Καλεί εσένα κι άλλους δέκα με σκοπό να κεράσει φαγητό και να "βρέξετε" το διαμέρισμα. Τελικά όμως, ο θησαυρός αποδεικνύεται άνθρακας και μένεις νηστικός.

Σημείο καμπής: Το σερβίρισμα φυστικιών, κομμένων καρότων και οκτώ κομματιών από μπομπάκια με ζαμπόν και τυρί.

Κορυφαία αμήχανη στιγμή: Το μπαγλαμαδάκι που πιάνει στα χέρια του ένας τύπος με μουστάκι και φουλάρι.

It's movie time (8): Spoorloos (1988)

Σκηνοθεσία: George Sluizer

Imdb rating: 7,7

Είδος: Mystery/Horror

Μικρή περίληψη: Ένα ερωτευμένο ζευγάρι έχει ξεκινήσει για τις καλοκαιρινές του διακοπές όταν σε κάποια στάση του ταξιδιού, η κοπέλα εξαφανίζεται. Τρία χρόνια μετά κι ενώ ο Ρεξ συνεχίζει ν' αναζητάει απαντήσεις για την κοπέλα του, αρχίζει να λαμβάνει γράμματα από κάποιον που ισχυρίζεται ότι την έχει απαγάγει...

Γιατί να τη δεις: Υπήρξε μια εποχή στον κινηματογράφο όπου οι Ευρωπαίοι δεν ασχολούνταν με τα χάρτινα καλαμάκια και δεν προσπαθούσαν να μιμηθούν το Χόλιγουντ για πράγματα που οι Αμερικάνοι κάνουν και θα κάνουν καλύτερα, αλλά έκαναν τη δουλειά με βάση τα προτερήματα των δικών τους σχολών. Ποια ήταν αυτά; Η δραματουργία και το σενάριο. Μια τέτοια ταινία είναι και το γαλλο-ολλανδικής παραγωγής φιλμ Spoorloos ή αλλιώς Τhe Vanishing. Στιβαρό σενάριο (όχι πολύπλοκο αλλά πειστικό), καλή υποκριτική και βάθος σκέψης. Και γι' αυτό το συγκεκριμένο φιλμ αν κι ελαφρώς αργό βλέπεται με αγωνία μέχρι το τέλος την ώρα που το αμερικάνικο remake (του ίδιου σκηνοθέτη και με πρωταγωνιστή τον Jeff Bridges) είναι ξεκάθαρα χειρότερο. Καθένας στο είδος του τελικά.

Μειονεκτήματα: Το φιλμ είναι αργό αλλά όχι φλύαρο και γι' αυτό ο συγκεκριμένος χαλαρός ρυθμός δε μπορεί να θεωρηθεί μειονέκτημα αλλά μάλλον πλεονέκτημα μιας και σε βυθίζει σταδιακά στον κόσμο του. Το αληθινό μειονέκτημα (και δεν έχει να κάνει πραγματικά με την ταινία) είναι η χαμηλή ποιότητα της εικόνας που θα φτάσει στην οθόνη σου λόγω εποχής και μπάτζετ.

It's movie time (7): Frailty (2001)

Σκηνοθεσία: Bill Paxton

Imdb rating: 7,2

Είδος: Thriller

Μικρή περίληψη:  Ένας μυστηριώδης άντρας καταφτάνει στο αστυνομικό τμήμα ώστε να δηλώσει στο σερίφη της βάρδιας ότι γνωρίζει το δολοφόνο μιας υπόθεσης που μάστιζε για καιρό την περιοχή.

Γιατί να τη δεις: Κάποιο βραδάκι το μακρινό καλοκαίρι του 2001, ανηφόριζα χωρίς προσδοκίες στα θρυλικά Village Center στο Μαρούσι για να δω μια ταινία με το όνομα Frailty και μαζί με την αγαπημένη φίλη Μαρία που είχε την απαίτηση να της πληρώνω το εισιτήριο. Αυτό βέβαια είναι μια άλλη ιστορία γιατί η σημερινή αφορά το Frailty και μόνο. Το Frailty, αποτελεί μια ιστορία μυστηρίου και τρόμου που διαδραματίζεται σε δύο χρονικές αλληλουχίες. Η πρώτη, αφορά την εξιστόρηση των παιδικών χρόνων του πρωταγωνιστή Matthew McConaughey τον οποίο μεν μισώ αλλά οφείλω να ομολογήσω πως στη συγκεκριμένη ταινία κάνει τη δουλειά του σπουδαία. Η εξιστόρηση γίνεται αργά και νωχελικά και χωρίς να είναι ποτέ βαρετή ή φλύαρη. Αυτό φυσικά συμβαίνει επειδή ο Paxton καταφέρνει να διεισδύσει στον ψυχισμό του ήρωα και στην προβληματική του σχέση με τον πατέρα καθώς και με τον αδερφό του και να μην ασχοληθεί καθόλου με τις άχρηστες λεπτομέρειες που θα 'χε ως αναφορές ένα μέτριο σενάριο. Η δεύτερη, αφορά το μυστηριώδες παρόν του ήρωα και αυτό που συμβαίνει στο αστυνομικό τμήμα απ' τη στιγμή που πατάει το πόδι του εν μέσω καταιγίδας. Η ταινία έχει εξαιρετικό ρυθμό και ατμόσφαιρα που σε βυθίζει. Υπάρχει επίσης μυστήριο που παραμένει μέχρι το τέλος, μια  σκηνή τρόμου που θα σε κάνει να πανιάσεις κι η vintage ατμόσφαιρα των 60s (αν δεν κάνω λάθος) που προσθέτει στην ταινία νοσταλγία.

Μειονεκτήματα: Το budget της ταινίας δεν είναι ελάχιστο μεν (11.000.000 $), υπολείπεται ωστόσο αρκετά από αντίστοιχες ταινίες που σάρωσαν τα βραβεία στη δεκαετία του 2000. Ίσως όμως κι αυτή η έλλειψη να ώθησε τον Paxton να δώσει την προσοχή στις λεπτομέρειες που έκαναν τη διαφορά. 'Ισως...

Οι πιο καταθλιπτικές εκπομπές της παιδικής μας ηλικίας

 Candy Candy

    Γύρω στο 1990, τ' αθώα παιδικά σου μάτια, στηνόντουσαν για πρώτη φορά μπροστά στην οθόνη ώστε να παρακολουθήσουν ένα χαριτωμένο Manga παιδικό με τον τίτλο Candy Candy. Τι ήταν αυτό που αντίκρυσαν; Ορφανοτροφείο και φτώχεια, κακομοιριά κι εγκατάλειψη, άπειρα δάκρυα από μάτια κρατήρες, δυο κακομαθημένα που έκαναν τη ζωή της πρωταγωνίστριας κόλαση κι έναν έρωτα που τελείωνε με το πέσιμο του γαμπρού από άλογο και τον άδικο χαμό του. Η σειρά τελείωνε χαρούμενα βέβαια αλλά εσύ ήσουν αλκοολικός απ΄ το τρίτο επεισόδιο και μόλις 6 ετών.

Κόμης Δράκουλας 

    Η συγκεκριμένη σειρά μπορούσε να σε στείλει στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή απ' τα πρώτα κιόλας λεπτά. Ξεκινούσε φορτσάτα μ' επικλήσεις δαιμόνων και τελείωνε με το μαχαίρωμα του Κόμη απ' το Βαν Χέλσινγκ. Μεσολαβούσαν δαγκώματα, ρουφήγματα λαιμών, επιθέσεις βαμπίρ, ανασκολοπισμοί, εμφάνιση του Σατανά, νυχτερίδες, προσευχές στο Βελζεβούλ και μπόλικο σκοτάδι. Δε λέω, εξαιρετικό κράμα για βράδυ Σαββάτου αν είσαι εικοσιέξι ετών αλλά όχι οκτώ.

Η Λίμνη των Κύκνων

    Μια απ' τις πιο καταθλιπτικές εκπομπές της παιδικής μας ηλικίας (κυρίως αν ανήκεις στη δεκαετία των 30) ήταν και το επικό παραμύθι "Η Λίμνη των Κύκνων". Ένας κακός μάγος έχει μεταμορφώσει την Οντέτ και τις φίλες της σε κύκνους ώστε να πλασάρει στην κόρη του τον πρίγκηπα Ζίγκφριντ που αγαπάει την Οντέτ και θέλει να τη σώσει. Παρά τις δυσκολίες και τη συμφωνία του Τσαϊκόφσκι (που έσκιζε την παιδική καρδιά σου στα δύο), το δίδαγμα του παραμυθιού ήταν υπέροχο, ιδίως αν ήσουν κορίτσι σε παιδική ηλικία. Το πρόβλημα ωστόσο ξεκινούσε στην εφηβεία όταν ο πρώτος σου γκόμενος δεν ήταν πρίγκηπας του παραμυθιού αλλά δούλευε ντελιβεράς στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς.