Παρασκευή βραδάκι. Ο φωτισμός στο δωμάτιο ιδανικός. Ο καφές αχνίζει. Ο κολλητός με τα γυαλιά και το μπιμπίκι στη μύτη όλος αυτιά. Υπάρχει και μια σαραντάρα με μεγάλο μπράτσο στο δωμάτιο και που δεν ξέρει κανένας πως βρέθηκε εκεί αλλά anyway, είσαι έτοιμος να τους ψαρώσεις με τις πιο τρομακτικε΄ς ιστορίες τρόμου...
Ένα boyfriend που την έβρισκε με πτώματα
Τύπισσα που κάνει εξετάσεις, ανακαλύπτει πως έχει κολλήσει μικρόβιο που απαντάται στους νεκρούς. Το τρομακτικό της ιστορίας; Το αγόρι της εργάζεται νυχτοφύλακας σε κάποιο νεκροτομείο.
Ποιος/α τη λέει: Η αδερφή μιας παλιάς σου γκόμενας.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, γιατί πηγάζει απ' το μεταμφιεσμένο φόβο μιας έφηβης για σεξουαλικά νοσήματα. Δεύτερον, οι νυχτοφύλακες που "κανονίζουν" πτώματα δε ζουν στην Αθήνα αλλά στη φαντασία του Clive Barker.
Η επίκληση
Παρέα εφήβων κάνει επίκληση πνευμάτων με πίνακα Ouija ωστόσο τα πράγματα πηγαίνουν στραβά: αντί για το πνεύμα του Ναπολέοντα, τους επισκέπεται ο διάβολος. Ακούγονται τριξίματα στο πάτωμα, το σφηνοπότηρο τρέχει και στο τέλος, ακούγεται ένα τραγούδι απ' το κασσετόφωνο του διοργανωτή της seance, το "It's a wonderful life".
Ποιος/α τη λέει: Ο φίλος φίλου που έρχεται στην παρέα πρώτη φορά και θέλει να εντυπωσιάσει.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, γιατί ο διάβολος δεν ακούει Pop και δεύτερον, εσύ που είπες αυτή την ιστορία την έχεις κλέψει από σκηνή ταινίας και το ανακάλυψα χτες. Μετά από 11 συναπτά έτη που την πίστευα.
Η νεκρή που έβγαινε στα Fridays
Κάποιο χειμώνα, ένας φαντάρος βγαίνει ραντεβού με μία κοπέλα και περνάνε υπέροχα. Την επόμενη (και μιας κι εκείνη ξεχνάει το παλτό της στο αμάξι του), πηγαίνει στο σπίτι της με σκοπό να της το δώσει (και να πιάσει και λίγο μπούτι). Τότε, μαθαίνει απ΄ τον έκπληκτο πατέρα της πως η κοπέλα είναι νεκρή.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Γιατί πρώτον, καμιά δε θα ξεχνούσε το παλτό της στο καταχείμωνο. Δεύτερον, μια πεθαμένη δε νοιάζεται για ραντεβού μ' έναν κοντοκουρεμένο εξοδούχο του Καποτά αλλά για επιμνημόσυνη δέηση.
Ποιος/α τη λέει: Ο ξάδερφος σου πριν πάει φαντάρος.
Ο παππούς
Γέρος ασθενής βρίσκεται σε κωματώδη κατάσταση σε κάποιο νοσοκομείο. Ξαφνικά, σηκώνεται καθιστός (!) και ρωτάει την ώρα. Ο εγγονός απαντάει δώδεκα παρά τέταρτο κι ο παππούς σχολιάζει με αργόσυρτη άρθρωση: "έχω ένα τέταρτο ακόμα"... Πράγματι, στις δώδεκα τα μεσάνυχτα ο γέρος τα κακαρώνει.
Ποιος/α τη λέει: Ένας μεταλάς φίλος σου πασχίζοντας να φτιάξει ατμόσφαιρα. Δεν τα καταφέρνει ποτέ.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πρώτον, για την επίπλαστη σημειολογία της ώρας. Δεύτερον, όταν ο κλινικά νεκρός παππούς σου ρωτάει την ώρα δεν απαντάς σα να σε ρώτησε η μάνα σου τι ώρα άναψες το θερμοσίφωνα και τρίτον, κανένας δε θα έμενε στο νοσοκομείο για τον παππού του στις 12 το βράδυ... Ούτε καν η αποκλειστική.
Η μαυροφορεμένη έξω απ' τον Ευαγγελισμό
Σάββατο κάποιου Δεκέμβρη, δέκα το βράδυ. Μαυροφορεμένη γριούλα ψάχνει ταξί έξω απ' το Νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Ο ανυποψίαστος ταρίφας τη βάζει στο πίσω κάθισμα κι η κούρσα ξεκινάει για Παλλήνη. Όταν φτάνουν στην ερημιά, η γριά αφαιρεί το μαντήλι κι αποδεικνύεται πως πρόκειται για αιμοσταγή δολοφόνο που το 'χει σκάσει από την Ψυχιατρική πτέρυγα Κορυδαλλού.
Ποιος/α τη λέει: Ο ταρίφας που σε πηγαίνει στο σπίτι.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Γιατί τη λέει ο ταρίφας που σε πηγαίνει στο σπίτι. Δεύτερον, γιατί κανένας δολοφόνος δε μετατρέπεται σε γριά φορώντας απλώς ένα τσεμπέρι, το πολύ πολύ να τον πέρναγες για Drag queen. Τρίτον, η φωνή του δολοφόνου που γλυκαίνει για να μοιάζει με γριάς θυμίζει έναν παλιό παραμύθι σε διασκευή...
Η μπανιέρα
Παραμονές Χριστουγέννων κι ένας τύπος τα πίνει μόνος του σε κάποιο μπαρ. Κάποια στιγμή, μέσα στο μαγαζί μπαίνει μια πανέμορφη κοπέλα κι αφού εκείνος την κερνάει κάθονται μαζί. Η νύχτα κυλάει υπέροχα και καταλήγουν στο κρεβάτι. Όταν το πρωί ξυπνάει, αντί για το κρεβάτι του βρίσκεται σε μια μπανιέρα με πάγο κι ένα νεφρό λιγότερο.
Ποιος/α τη λέει: Ο χαζός ανηψιός σου.
Γιατί να μην την πιστέψεις: Πόσες πανέμορφες κοπέλες έχεις δει να μπαίνουν μόνες τους σε μπαρ;
